Sevgi, yahut aþk, manevi bir duygu; soyut bir kavram. Kirletilmesi güç bir deðer. Meþhur meseldir:Evvel zamanlarda devr-i kadim ademlerinden bir adem. Bilge bir zata gider. “ Efendim ben Hak âþýðý olmak istiyorum.” der.

Bilge zat, “ bugüne deðin, herhangi bir varlýða karþý sevgi besledin mi yüreðinde?”diye sual eyler. Adamýn cevabý “Hayýrdýr.”

Bilge kiþi “O zaman git, önce yaratýlmýþý sev, ona aþýrý bir sevgi besle, bir anlamda aþký talim et. Sonra yarataný sevmeye yelten.” Öðüdünü verir. “Hakk’ýn yarattýklarýný sevemeyen Hak âþýðý olamaz.”kelamýyla sözü baðlar…

Kapitalizm, ne acýmasýz bir mahluk ki böylesine soyut, istihap haddi geniþ, manevi bir kavramý bir güne sýðdýrýp, maddi bir boyut kazandýrmayý becerebilmiþ…

Ve bu bir günde, yine kapitalizmin doðurduðu veled-i zinalardan olan büyük iþ merkezlerinin bir günlük cirosu, trilyonlarla telaffuz ediliyor… Ne kadar köfte o kadar ekmek tekerlemesi misali. Ne kadar para o kadar aþk…

Çaðýmýz insanýnýn deðerleri o kadar alt üst olmuþ ki. Tensel zevkleri aþk olarak algýlama sendromu yaþýyor.

Artýk, aþklar 4X4 ebatýnda jiplerin kontak anahtarýna asýlý… Yatlarýn ve villalarýn yatak odalarýna hapis. Ya da lüks otellerin kral dairelerinde ve süitlerinde þampanyayla ýslanýyor. Þuh inlemelerin, pahalý parfümlerin koynunda ve gölgesinde neþvü nema buluyor(!)

Merak ediyorum, Ferhat yaþasaydý, iþi daðlarý delmekten daha mý kolay olurdu?! Yahut Mecnun Leyla’ya Leyla Mecnun’a ne alýrdý? Kerem uçak benziniyle mi yakardý cismini? Arzu ile Kamber, hangi Batý menþeli ve isimli mekaný seçerdi oturup halleþmek için.

Ve bizden evvel gelen cümle âþýklar bugün yaþasalardý, sene boyunca 14 Þubat günün mü beklerlerdi ilaný aþk etmek için.

Birbirleriyle aþklarýný mý yarýþtýrýrlardý aldýklarý hediyelerin pahalýlýðý nispetinde?

Leyla, bir günlüðüne mi Leyla olurdu? Mecnun çöllere bir günlüðüne mi düþerdi. Ya da çöllere düþmek yerine yayan yapýldak, 4x4’yle neon lambalarýnýn altýnda mý beklerdi Leyla’sýný…

Bilmiyorum ama, eðer bu çaðda yaþasalardý, kapitalist sistem onlara da bir gömlek giydirirdi para aþkýna… Sevgilinin göz ucuyla bakýþýyla, hafif bir tebessümüyle, bad-ý sabanýn getirdiði selâmýyla mesrur olan gerçek âþýklarýn kulaklarý çýnlasýn diye hitama erdiriyorum kelamý... 14 Þubat’ta bir kibrit çöpü dahi alýp vermeyeceðim kendi adýma. Ve dahi sevgimi kapitalizmin mezbelesinde kirletmeyeceðim. Aþkýn kutsiyetine halel getirmeyeceðim... Ey arifan!
Ankara,12.02.2010 Ý.K