Dinlendirmeyen uykulara yol alarak
Nefesler nefese gelir gider rüyadan
Soğuk gecenin manzarasıdır bunlar
Dertler saçaklardan buz gibi sarkar

Eğer çiçeklerin yoksa uyuyamazsın
Kelebek girmez geceleri rüyalarına
Duygular kapkaranlık dağ ormanıdır
Kalbin buz tutmuş bir çam ağacıdır

Gün batımı soğuktur hoyrattır elleri
Donuk bakışıyla görmemelidir beni
Umut bir yerde bitip bir yerde başlar
Yerde gül solar gökte uçuşur kuşlar

Keder dolu uykuya benzer yaşamak
Nefesler nefese gelir gider rüyadan
Gün batımında kaybolurken ayak izi
Silinip gider kalpte ne varsa aşktan

Kolu bağlı ressam insanı resmeder
Zaman buz mavisi eliyle hüzün çizer
Gün batımının geceye gölgesi düşer
Kör karanlık yalnızlık başlar o vakit