Yüreðin Dehlizlerinde


Þu sonsuz karanlýðý ben gibi kim hissedebilir ki? Boy boy salýnan umut tohumlarý nasýl ta dibinden koparýlýr, kim anlar ki? Yeminlerle baþlayan sevdalarýn kökünü kim kazýyabilir ki? Yok, bin kez daha söylüyorum ki yok. Güven denen limanda demirlemek yok. Savrulup gitmeli.Varsýn kimse bulmasýn yüreðini. Varsýn o kara gözlerin için türküler yakýlmasýn...
Bomboþ, bomboþ her yer:sessiz. Sessiz bir çýðlýk atýlýyor yüreðin dehlizlerinde.Yýllara inat hala sevgisiz, aðaran saçlara inat hala buruk ve altý morarmýþ gözlerde gülemeyen mimikler. Sevgi mi? Güldürme hayat.Sevgiyi alýp astým bir elek gibi duvara. Fýrat’ýn sularýný taþýdým o elekle þu vahaya da...Toprak doymadý suya.Çatlayan toprak mýydý, kuruyan yürek miydi, bilemedim. Bildiðim, sevgi adýna atýlan adýmlar, çelme oldu can.Ýlikler titredi sevgisizlikten.
Kimsin sen ey ses? Sen...hangi yüreðin aðýdýsýn? Sus! Sus ey dilsiz umut! Sus da bileyim kim ne der. Sus ki uçurumun baþýnda biten kýr çiçeðinin aðýdýný duyayým...
Evren, yüreðin kývrýmlarýndaki açlýðý görmez mi? Duymaz mý 'Can... can! ' diye haykýran, þu kanayan yarayý? Saðýrlýk...Hýþýrdayan yapraðýn aðýdý mýydý þu ýssýzlýkta duyulan? Git! Git ta öteye yeniden dinle.Aðlayan kim, gülen kim? Aðlattýðýný bilmeden gülen kim? Nedir ki oysa aðlamak?
Yüreðin içine dökülen gözyaþlarýnda boðulup gittin ey yar...Yar olmaktan kurtuldun, eridin.Belki de köz oldun.Ver saçlarýný þimdi rüzgara.Çýk þu daðýn yamacýna, haykýr 'Kurtuldum.' diye. Mümkün mü, kurtulabilir misin? Sen varsýn içinde dev gibi: sen! O gitse, þu gitse...Sen kalýrsýn içinde, sen! Baþýndan sonuna dek adým adým takip eder yüreðini her soluk alýp veriþinde.Býrakýp gitse de ölümsüz sandýðýn sevdalar seni, al kana bulanmýþ yüreðinle sen, kendine iyi bak. Bil ki gitse de yüreðim dediðin, göndersen de kývrýlan yollarýndan hayatýn, ürkek ve korkak bakýþlarýyla yeni doðan bir bebek gibi...Sen hep içinde var olacaksýn. Gidenlerin ardýndan aðlayarak yeniden doðacaksýn ve bileceksin ki her tükeniþ, bir doðumdur. Gidiþlerin çýðlýðýndadýr, geliþlerin hoþluðu.
Bu hengamede, zifiri karanlýkta sakýn çýðlýðýn ardýný arama! Bir cana hasret, bir soluða hasret bak gökteki yýldýz; sana göz kýrpar, gördün mü? Budur hayat.Kývrýlmýþken dört büklüm, elinde al kanlar içinde yüreðin...Baþýný kaldýrýrken bak, þu gülümseyen yüzün dudaklarýndaki kývrýmlarýnda saklýdýr hayatýn gizi...

8.2.2006 / Serap Hoca

----------------------




Yüreðinin Müziði Bende Kaldý





Bana yalnýzlýðýný anlat. Gönlünün 'tek' oluþunu anlat. Nasýl aðlar insan yüreðinde, nasýl dalar gider kimsesizliðinde. Hadi, gözlerimde bulduðun kendini dile getir. De ki: Sensin içimdeki yalnýzlýk. Elimdeki gül dile geldi, denize attýðým taþ güldü, gökyüzündeki yýldýz göz kýrptý ' Kim yalnýz deðil ki! ' dercesine. Iþýða baktým, sen! Güneþe baktým, yüreðin! Sen, içindeki yalnýzlýðýnla yalnýzlýðýma saklandýn. Ýyi ki varsýn.





5.2.2006/ Serap Hoca