şSen gidersen, puslu bir havaya bürünecek dışarısı.
Aç kurtlar şehirlere inip, mesken tutacaklar dört bir yanı.
Eşkıyalar evleri basıp, ortalığı kasıp kavuracaklar.
Güneş matem tutup, yıldızlar sönecek,
Volkanlar ardı ardına patlayıp, denizler alev alacak,
Tüm gemiler birer birer yanacak.

Sen gidersen, sabahın kör ayazında kurşun sıkılacak düşlerime,
Cami kapısına bırakılan bir günah çocuğu gibi,
Sokak köpeklerine meze olacak bedenim.
Ruhumda tarifi imkansız acılar başlayacak,
Bu koca şehir bir bir üstüme yıkılacak.
Gönül sarayım, yerle bir olacak.

Sen gidersen, gonca güller solacak, bülbüller figan edecek,
Börtü böcek birbirlerini yiyip, ağaçlar ayakta ölecek.
Akrep yelkovana küsecek, zaman aniden tükenecek.
Çekilecek, damarlarımdaki kanım.
Yaşayan bir meftaya dönecek sol yanım.
Adım bir deliye çıkacak, kaybolacak umutlarım.

Sen gidersen, nasıl yaşarım? Nasıl nefes alırım?
Kime aşkım derim, kimin gönlünü alırım.
Sen gidersen, ben bende biterim Hümeyra!
Ortalarda bir it gibi kalakalırım.
Sen gidersen, Azrail’i hiç beklemem,
Kendi canımı, kendi ellerimle alırım.


Vecdi Murat SOYDAN