(1)


Ellerin, hayallerimdeyken indi akþam sulara. Turuncuya çalan demlerde çayýmý yudumlarken, hasretin akþam alacasýnda yuvasýna dönen kuþlar, beni daha da mahzunlaþtýrdý. Oysa mevsim erguvan mevsimiydi ve aylardan nisan. Zaman, yelesi rüzgârda uçuþan yel yepelek yýlký. Sen uzaklarda bir yerde ayný aný paylaþýyorsun benimle. Ne mesafelere ne zamana hükmüm geçiyor.




Biraz sonra, tamamen el ayak çekilecek sokaklardan, karanlýk çökecek.
Yalnýzlýk daha bir çekilmez olacak. Gecenin karanlýðýnda bir umut kandili yanacak yüreðimde. Gece siyah saçlarýný salacak sulara. Sular üþüyecek. Sularla ben de ürpereceðim. Belki bir þiir yazacaðým ellerine dair. Ya da yalnýzlýðýma çeþni olsun diye bir çay demleyeceðim. Senin, cana can katan, berraklýðýný bakýþlarýndan alan çaylarýný yâd ederek yudumlayacaðým çayýmý. Yalnýzlýðýmý sarar gibi acemice bir tütün saracaðým. Tütünü çaya katýk edeceðim.




Gecenin ilerleyen saatlerinde itler uluyacak. Uykusundan uyanan küçük çocuklar, korkudan annelerinin þefkatli sýcak kucaklarýna biraz daha sokulacak.
Ben, sensizliðin ayazýnda buyacaðým. Issýz dað baþlarýnda, ay ýþýðýnda çeþmeler bir þarký tuttururken; ben, hasretin sessiz bestesini duyacaðým ruhumda alev alev. Sen gecenin koynunda bir Leyla misal gözlerini ovuþturacaksýn. Bakýþlarýnýn buðusu ta uzaklardan gelip çayýmýn buðusuna karýþacak…



Sabaha karþý, yüreðimde yalazlanan hasretinle gözlerim kapanacak. Rüyamý teþrif eden hayalinle buluþacaðým. Bir masal mevsimi karýþacak seherde, erguvan mevsimine. Yüreðimde aþkýn taze sürgünler verirken uyanacaðým rüyadan.
Erguvan dallarýnda hayalini arayacaðým. Yalnýzlýðýmý kuþanýp hayal yýlkýsýnýn yelelerine tutunup iklimine doðru yola çýkacaðým.



Nisan, tüm albenisiyle kuþatmýþken doðayý, yaðmur damlalarýnýn bereketinde usareni bulacaðým. Alnýmýn toprakla temasý sýrasýnda çýkacaksýn yâdýmdan sadece. Onun dýþýnda seni soluyacaðým. Tek kiþilik hikâyemin eskimeyen kahramaný olacaksýn ömrüm oldukça. Erguvanlar senin hayalinle daha bir güzelleþecek. Albenin ayrý bir anlam katacak erguvan mevsimine… Ayn, þýn ve kaf harflerini ödünç alacaðým alfabeden. Gül dibaceli adýnla onlarý ipekten bir keseye koyup saklayacaðým. Ýpek böcekleri senin için delecek kozalarýný. Seni, kendimden
bile kýskanacaðým…



(2)

Dar zamanlarda çýktýn ya karþýma. Gölgesi uzun bir ikindi deminde çayýmý yudumlarken yine yadýmda inceleceksin elif misali. Semaverin iniltisine eþlik edecek hasret dolu kalbim. Çayýmýn duru renginde, billûr bakýþlarýný ararken. Senin demlediðin acý çayý hatýrlayacak yeni bir þiir kurgulayacaðým acý çay tadýnda… ihtimal sen bu þiirimi de okumayacaksýn. Baharýn tüm çiçekleri imrenecek gül dibaceli adýna. Yazýlarýmda adýný önsöz yerine kullanacaðým.



Her fýrsatta seninle ilgili ayrýntýlarý düþüneceðim. Büyüyecek deðeri gözümde, geçtiðin caddelerin, uðradýðýn mekanlarýn. Zaman zaman uðrayýp çay içtiðin yere uðrayýp iki çay söyleyip birini içip diðerini masada býrakýp çýkacaðým.
Görenler bir anlam veremeyecek davranýþlarýma. En çok da garson çocuk hayret edecek. Belki arkamdan söylenecek de. Bunlarýn hiçbiri; ama hiçbiri umurumda olmayacak. Hayalimde hayalinle arþýnlayacaðým þehrin tüm caddelerini.



Derken, yine akþam inecek sulara. Aðýr aðýr çökecek gece þehrin üstüne. Gam yükünün kervaný yükünü alýp yola çýkacak gecede. Þairin de dediði gibi “þeb-i yeldayý ne müneccim ne muvakkit bilecek. Gecelerin kaç saat olduðunu gam müptelalarýna soracak devran.” Bu sualden bana da bir katre düþecek…



Gecenin geç saatlerinde, yorgun þehrin kaldýrýmlarýnda ,yorgun bir çift ayak aðýr aksak ilerleyecek. Þehir uykudayken bir yalnýz adam yanan pencerelerin hangisinin sana ait olduðunu düþünecek. Hayalinde daha bir güzelleþeceksin yalnýz adamýn. Seni, yüreðinde herkesten ve her þeyden saklayacak.




(3)


Taze bir nisan sabahýnda, cümle tazeliðiyle þývgýn verirken güzelliðin. Ýnce su verilmiþ yalýn kýlýç misali güzelliðinle, bir akýn baþlayacak ikliminden yüreðime . Yüreðimde çayýrlar büyüyecek. Sular daha bir gümrah akacak nehirlerde. Zaman tüm güzellikleri kuþanacak. Turnalar ayrý bir heyecanla kanat çýrpacak. Güneþ daha bir içten ýsýtacak varlýklarý…



Engin denizlerde, beyaz yelkenliler yol alacak aþk mevsimine. Çiniler, daha bir serinleyecek duvarlarda. Müezzinler, ezaný daha þevkle okuyacak. Secde mahalleri, mümin alýnlarý daha bir þefkatle öpecek. Tüm yollar sana çýkacak. Zaten açýk olan tövbe kapýlarý ardýna kadar açýlacak. Sen dilimin ucunda yüreðimin içinde olacaksýn. Bu bahar bir baþka bahar olacak…



Erguvanlar, rengiyle devrana seni anlatacak. Güvercin gerdanlýðý demlerde çaylar ayrý bir hazla yudumlanacak. Semaverim, demliðim ve tespihim benimle birlik yollarýna bakacak. Hüthütler, güvercinler kumrular geliþini muþtulayacak. Ýklimimde geliþin bayram olacak…
Anakara, 15.04.2010 Ý.K