Yine bu bahar da yalnız erdiğim,
Güllerin ardından sen çıkıyorsun.
Sırtüstü uzanıp hayal kurduğum,
Yemyeşil çimende sen kokuyorsun.

Böyledir baharı Güneydoğu’nun,
Bağrımda yükselen hasret dağının,
Yanında rengârenk gökkuşağının,
Altından sevgiyle sen bakıyorsun.

Rüzgârda salınan buğday başağı,
Hüzünle selamlar mahzun aşığı.
Özlem gözyaşını baştan aşağı,
Nisan yağmuruyla bırakıyorsun.

İlahi coşkuyla ötüşen kuşlar.
Hasret şarkımızı bitirip başlar.
Derenin dibinde parlayan taşlar,
Üstünde ışığı sen yakıyorsun.

Baharla ağarmaz bahtın karası,
Çiçekle kurumaz kalbin yarası.
Alevler taşıyan özlem deresi,
İçinden gönüle sen akıyorsun.

Kolumun üstünde narin kelebek,
Sızlayan kalbimle titreyen bebek.
Her iki kanatta bir minik öbek,
Kalbin desenini sen dokuyorsun.

Hayalin görünür nereye baksam,
Çiçekler yanacak sevda bıraksam.
Her akşam gözünden bir kandil yaksam,
Mehtabın yerine sen çöküyorsun.

Mehmet Nacar