ıssız sokaklardan korkar oldum
içimdeki yalnızlığa alıştım
korkmuyorum hiçbir engelden diyordum
hani nerde o büyüyen korkusuz kız
içimdeki ses "geçti, hala buradasın" diye fısıldadı yavaşça
ama korkuyordum ilerlemekten
gücüm kalmamış bir adım daha atmaya
etraftaki sesleri dinleyerek emin adımlarla ilerlemeye başladm
hırslandm,gücüme güç kattım
bi anda sonsuz oldu herşey
kocaman yollarda bi başımaydm
ve eskisinden daha güçlü
daha çok umursamaz tavırla yürüyordum
"ben neymişim" dedirten dakikalar uzun gelirken
bir de baktım ki son duraktayım...