Kýsa bir zaman önce bir maçýn ardýndan yakýp yýkan, saldýran, kendi yurttaþlarýna karþý þiddet uygulayan insanlar bugün birdenbire duyarlý insan oluverdiler de Ýsrail’i protesto etmeye baþladýlar. Bu tezadý anlamam mümkün deðil. Kendi kendimizi yemek doðal ama zarar uzaktan gelince mi aklýnýz baþýnýza geliyor? Üstelik o zamanki saldýrganlýða da fazla tepki ve kýnama geldiðini hatýrlamýyorum. Çok sýradan olaylar olarak görülmeye bile baþlanmýþtý…
Toplumumuz ve insanlýk ruh saðlýðýný kayýp mý ediyor?

Ýsrail’e ‘’ Sen öldürmeyi iyi bilirsin’’ diyen bir ülkenin insanlarý da bunu iyi biliyor. Barýþ mesajý vermek için Ýtalya’dan otostopla dünya turuna çýkan ancak Gebze’de tecavüze uðradýktan sonra öldürülen Pippa Bacca’yý ne çabuk unuttuk. Barýþ kelimesinin yeniden tanýmlasak nasýl olur?

Nedir barýþ? Savaþsýzlýk, savaþmama durumu, birbiriyle iyi geçinme durumu, sulh, barýþmak eylemidir barýþ. Ama görüyorum ki barýþ savaþýn kardeþi, biri ötekini doðurabiliyor, insanlarýn acayipleþtirdiði dünyada.

Evet, iyi biliyoruz öldürmeyi biz de, duygularý, umutlarý... Ýyi biliyor ve seviyoruz savaþmayý da. Barýþ dedikten sonra, savaþa yüzümüzü dönmeyi de iyi biliyoruz. Hatta öyle iyi biliyoruz ki, Ýsrail’in yardým gemilerine yaptýðý saldýrýlar üzerine yazmýþ olduðum bir kýsa yazýma bir okurun verdiði yanýt bunu anlamamý daha da kolaylaþtýrdý birkaç gün önce. Bana yazdýðý yanýt þöyle idi:

‘’ … Dünya üzerinde baþka din yoktur ki ölümü þahadet sayýp cennete gitmek istesin. Tabi Arap kardeþlerimizle bizim aramýzda yöntem farký var. Bir Arap atasözü þöyle der: Bugün yaþa, yarýn savaþ. Biz ne diyoruz? Ya istiklal, ya ölüm... Allah'tan dilerim ki savaþ çýksýn da hakkýmýzý alalým. Bu görüþ, savaþ yanlýsý, köktenci, fanatik, despotik, irticacý bir tutum olarak adlandýrýlýp etiketlenecekse ben baþýmý uzatýyorum, yapýþtýrsýnlar o etiketi alnýma. Eðer bebelerin hayatýný kurtarmak için savaþmak aþaðýlýk bir þiddet gösterisi olarak görülecekse bu sýð basýn tarafýndan bizzat kendim poz veririm, sorun deðil.’’…

Ýþte böyle idi okuduðum cümleler. Okudum ve hayretler içinde kaldým.

Anlamadýðým bir þey daha var. Türkiye adýna yardým amacý ile giden kiþilerden sað kalanlarýn ve ölenlerin cenazelerinin geri dönüþünde ve öncesinde meydanlarda yapýlan gösteriler ve tepkilerin büyük çoðunluðunda din ve Ýslam iþin içine fazlasýyla girmiþ durumdaydý. Sanki karþý taraftan Ýslamiyet’e savaþ açýlmýþ, ölenler Ýslamiyet uðruna can vermiþ, þehit düþmüþ gibiydi…

Ýþte bu tezatlar nasýl açýklanýr BÝLEMÝ-YORUM. Bu sebeple sadece YAZI– YORUM, KINI– YORUM, ÞAÞIRI- YORUM... Ve insanlýðýn haline, gelinmiþ olan noktaya ACI- YORUM. Son sözü size býrakýyorum ve SUSU-YORUM.

Ýnsanlýðýmýzý hiçbir zaman kaybetmeyelim demek düþüyor bana sadece. :-((

Saldýrganlýðýn, þiddetin ve adam öldürmenin hiçbir mazereti olmamalý. Ve tabi, milliyeti de...

Kilit noktasý þudur: Yanlýþa yanlýþla cevap verilmemeli. Savaþ çýðýrtkanlýðý da yapýlmamalý.


Koparýlan bu gürültünün, her gün vatan uðruna sýra sýra tabutlarý gelen þehitlerimiz için de koparýlmasý dileðiyle!!!!

Müþerref ÖZDAÞ