SEVGÝ BEKLER MÝ?



Sordular bir gönüle: Aþkýn ömrü ne kadardýr?
Cevap verdi: Kavuþamadýðýn sürece uzundur, çok uzun…

Üzerinde düþünülebilecek bir cevaptý bu. Kavuþmak her þeyi çözüyor muydu? Yoksa yeni arayýþlara kapý mý aralýyordu? Sevgi bekler miydi? Ne kadar bekleyebilirdi? Yeterince sabýrlý mýydý? Bu bekleyiþ sürecinde yaðan yaðmurlarla ýslanýr, gökkuþaðýný görür müydü? Sevgiler karþýlýklý mý olmalý, karþýlýksýz mý? Ne kadar verirsem o kadar almalýyým mý demeliyiz?

Ben düþünüyorum da, karþýlýksýz mýdýr diye sevgiler? Hayýr, deðil, deðil… Her þeyin bir karþýlýðý var, aþkta da, ailede de, toplumda da…

Sordular bu kez benim gönlüme:

Sevdiðini ta uzaklardan sarýp sarmalayabilir misin? Onun mutluluðu için feda edebilir misiniz kendi isteklerini ve mutluluðunu, zamanýný? Her iliþkinin içinde bir miktar da egoizm var mýdýr?

Cevap verdi gönlüm:

Özlemek sevmektir. Özlemek sevgiyi büyütür içimde. Zaman tüketmeye çalýþýrken, özlemlerim büyütmeye çalýþýr. Cevaplarýný bildiðim sorular kadar bilmediklerimi de sorarým her fýrsatta. Sorgulamalarýn baþlamasý demek, içinizdeki okyanusun kabarmasý demektir. Bir süre sonra bu okyanusun taþýp, yýkýntýlara sebep olma ihtimali de vardýr. Ne çok þey gizleriz içimizde ve bunca gizlenmiþ sýrla birlikte yaþamak aðýr geliverir günün birinde. Sýmsýký kapattýðýmýz kapýlarýmýz sert bir rüzgarla ardýna kadar açýlýverir.

Böylesi zamanlarda ben kapýmý kapatmam. Býrakýrým açýk kalsýn. Bilirim ki bu kapýlardan çok þey taþýp çýkacak dýþarý. Yüklerimden kurtulacaðým, yüreðimin aðýrlýklarýndan kurtulacaðým. Taze, ýlýk bir bahar havasý dolacak içeri.

Uzaklardan, yorgun gelen bir yolcuyu aðýrlayabilirim, aç ise doyurup, yaralýysa yaralarýný sarabilirim. Gitmek isterse yoluna, gönderebilirim. Yanlýþ da çalýnmýþ olsa bu kapý gelen konuk olup hoþ anýlar býrakacaktýr. Gönül hýrsýzlarý da girse açýk kapýdan, arkalarýnda býrakacaklarý izleri olacaktýr… Kýsacasý her türlü durumla yüzleþebilecek ve baþa çýkabilecek yüreðe sahibim. Kapýma geleni geri döndürmem. Gelen çýkýp giderken bir daha hiç açmayacakmýþ gibi kapatýp çekip gitse de…

Gidenin ardýndan suskun kalabilirim ya da içimde taþan okyanuslarda hayallerimi yüzdürebilirim. Belki darýlýrým kendime, bekli de gidene…
Belki ben de yanýldýðým gibi yanýltýrým da. Ve benim de sertçe kapatýp çýktýðým kapýlar kadar, geri döndüðüm, dönmek isteyebileceðim, yeniden çaldýðýmda belki açýlacak belki de açýlmayacak, açýlamayacak kapýlarým olacaktýr.


Sordular baþka bir gönüle:
Aþk egoist midir?
Cevap verdi, derin düþüncelere dalarak:

‘’ Ben seni sevmeyi sevdim.’’
‘’ Ben sevgiyi sevdim.’’
‘’ Ben sevmenin bana hissettirdiklerini sevdim.’’
‘’ Ben kalp çarpýntýlarýný sevdim.’’
…………………………
‘’ Ben seni sevdim.’’

Son sýrada tesadüfen yer almadý en son yerleþtirilen sevgi ifadesi…
Karþýmýzdakini sevmek deðil, öncelikle hissedebileceklerimiz için isteriz sevilmeyi. ‘’Sevmeyi ‘’ demiyorum ýsrarla, ‘’Sevilmeyi’’ diyorum!

Karþýnýza biri çýkar da bir gün ‘’ Ben seni sevmeyi sevdim.’’ derse, bilin ki öncelik kendindedir. Siz sonra geleceksiniz. Egoizmin bir türü iþte bu. Ardýndan sorular da gelir. ‘’ Neden sen beni, benim istediðim gibi sevmiyorsun?’’…
Cevabým þu olurdu bu soruya: Ben hiçbir zaman sen deðilim, sen olamam.’’ Ancak, sevmek ve sevildiðini hissetmek elbet insaný yükseklere çýkaran bir duygudur.


Sorulara devam edelim.
Cevabý bekleyen, bekletilen, beklenen gönüllerden gelsin bu defa:

Sevgi beklemeli midir? Yoksa yola mý düþmelidir? Keþfe mi çýkmalýdýr gizemli þehirleri bulmak için? Gizemli bir þehir midir sevgi? Keþfetmeye deðer neler bulunabileceði, herkesin hayal dünyasý ile mi sýnýrlýdýr? Keþfetmek, içimizdeki meraký bitirir ve terk mi edilirdi o þehirler bir süre sonra?

Bekleyen gönül cevap veriyor:

Gözü kapalý deðildir sevdalar. Her ne kadar öyle görünse de çoðu kez. Ýçsel gözünüz gördüðüyle, sezdiðiyle bir karara varmýþtýr. Cevap ve karar çok derinlerden gelmiþtir. ‘’Bekle, deðecektir beklemeye.’’ demiþse, beklemeye baþlamýþýzdýr. Gizemleri keþfetme zamanýnýn geleceðini sezmiþizdir. Hayallerle baþlayacaðýný her yeni keþfin bilir yüreklerimiz. Gizemli þehirlerde büyülü yolculuklar yaparken biz de keþfedilmekteyizdir aslýnda. Bu büyü bizi sarývermiþse terk etmek bir yana daha da çekiliriz derinlerine.


Bu þehirde mutluluk var mýdýr? Nedir mutluluk? Kapýsýný her çalana açar mý? Gözyaþýyla akýp yitebilir veya kahkahalarla taþabilir mi uzaklara?



Ve sorular devam ediyor. Cevaplamak isteyen gönüller buyursun.


Zaman gibi, sevgi de kimseyi beklemiyor mu?
Sevgi bekliyor da, seven mi sabýrsýzdý? Sabýrla geçen bu süreçte benlikler katýlaþabilir, katman katman eksilebilir mi bekleyenler?

Sevgiler umut mudur? Umutlar yarýnlarda mýdýr? Yarýnlar umut mudur? Umutlar mýdýr tükenen, biz miyiz onlarý tüketen veya tükenen?

Yönümüzü nasýl belirleyeceðiz yarýnlara yürürken? Pusulamýz þaþarsa, yabancý kýyýlara savurursa bir dev dalga bizi?...

Baþka kýyýlara savrulsak da, zifiri karanlýklarda kalsak da, su gibi, sevgiler de akar ve yolunu bulur yeniden. Sormamýz gereken þudur kendimize: ‘’ Deðer mi?’’ Evet,(Yine de) her þeye deðer diyebiliyorsak yola çýkmalý. Kalbimizin yön göstereceðine inançla ve güvenle. Ama bilinmeli ki, sevgiye ulaþmak için çýkacaðýmýz yolda bizi oyalayanlarla da karþýlaþmak mümkün olacaktýr. Ýki çift laf ederken bir eski tanýdýkla ve uçan bir kuþa bakarken arkamýzdan geçip gitmiþ de olabilir beklediðimiz.

Tebdil-i kýyafet ile dolaþan bir sevgi de olabilir karþýdan gelen. Yollarýmýz karþýlaþmýþ, belki de selamlaþmýþ ve o olduðunu bilmeden geçip gitmiþizdir. Boþuna arar, boþuna bekleriz. Bakýp da görmemek, kalp gözünü kapanmýþ olmasý da mümkündür elbet. Gerçeðin ne olduðunu bilmek, tanýmak için asýl o gözün açýk olmasý gerekir ki geleni fark edip, geçip gitmesine fýrsat vermeyelim. Belki çok sonra farkýna varýp kaybýmýzýn geri dönmek isteriz. O zaman da geç kalmýþ oluruz. Baþka bir yerde soluklanmak üzere durmuþ, baþka gönüllere konuk olmuþ bulabiliriz aradýðýmýz sevgiyi…

Yaþam, kendi belirlediði kurallarý içinde, belki yeni tesadüflere, tesadüf gibi görünen olaylara doðru akmakta, bizlerin önüne madde madde serilmektedir. Yürüdüðümüz yolda karþýmýza çýkan bu maddeleri bazýlarýmýz okuyup anlayabilmekte, bazýlarýmýz da hiçbir þey anlayamamaktayýz.

Binlerce yüreðin binlerce sevgi barýndýrdýðý gibi, binlerce yürek, binlerce acýyý da barýndýrmaktadýr. Binlerce yürek umut yolundadýr. Gecenin karanlýðýnda, yýldýzlarýn ýþýðýnda bile yürümeye devam eden inançlý yürekler, yarýnlara, umutlara çýktýðýmýz yolumuzda bizlere yoldaþ olsun.

Yaþam bir kurgulama mýdýr? Bizler figüranlar mýyýz? Bu sorulara cevap arar her yürek. Sorularýmýzý bazen yüksek sesle, bazen de kimsenin duymayacaðý þekilde sorarýz. Bulduðumuz cevaplar yüreklerimizde saklý kalacaktýr belki de.

Sizin bir cevabýz var mý? Ne dersiniz? Aþkýn ömrü sizce ne kadardýr? Sevgi bekler mi? Seven sabýrsýz mýdýr? Sevgi umut mudur? Umutlar yarýnlarda mýdýr?
Yarýnlar umut mudur?

Umutsuz, sevgisiz, yarýnsýz kalmamanýz dileðiyle.
Kapýlarýnýzý açan ve gülümseyerek, aydýnlatarak girenlerin çok olmasý dileðiyle…


Bekleyenlere ve beklenenlere sevgiyle…

Müþerref ÖZDAÞ