ne çok söylenecek söz var

ne çok kanar içten içe yaralar

‘Tandır yanar içine yanar’

dumura uğramış bir çıkmaz sokakta her şey

göz pınarlarımızda kurudu yaşlar

yeter/ nereye kadar



ne yılları saymaya yeter parmaklarımız

ne de geri döner gepegenç evlatlarımız

bir sinsi tezgahın örümcek ağına gerilmiş


daha ne kadar dayanır sabır taşımız



bir şehit babası asaletinde

akıtmak gözyaşlarımızı içimize

dünyaya meydan okumak

‘vatan sağ olsun’ larda teselli bulmak

bir annenin yürek acısına ortak olmak

isyanları toplayıp eteklerimize

hesap sormak gelmişe de geçmişe de

biriktirilmiş öfkeleri fitillemek

bağırmak bütün dünya duysun diye:

yeterrrrr……

böyle gelmiş/ bu böyle nereye kadar gider……