Ufkun denize düşüşünde kaldı gözler
O anın çizgisinde kaybolan nokta nokta bir sen
ve dönüşleri olmayan yolcuların bakışları
gecenin güne son vermesi misali...
Varıldığında istenilene ne kaldı geriye?
tekrar.. ve sadece bir ben...
Mavinin siyahtan kaçtığı yerde
denizler yakamozları yuttu aydan habersiz,
gölgesiz, sessiz bıraktı...
İsimlerine yazılmıştı sırları
bilinmezin sessizliğinde bozuldu geleceğe dair tüm yeminler..
siyaha beyaz değdi ruhlara sevgi fısıldadı
iki ruh tek bedene düştü
mesafeler kalktı kalpten daha yakını yoktu
güzelliğin manası gönüllerde can buldu
zaman geçti, yıllar aşındı
gözleri, tenleri törpüledi
ama yürektekiler sönmedi
ve..sevgiyi, yüreği taşıyabilen el üstün geldi.


...acıya, sevince birlikte dayanabilen yürek atışlarına...

aura