*** Bugün BEĞENdiğini yarın BEĞENmemek…
*** Bugün yaşadığını yarın YOKSAYmak…
*** Bugün PAYLAŞtığını arkanı dönünce İNKAR etmek )
*** Bugün ‘’ Seviyorum ‘’ dediğine yarın ‘’ Sevme beni ‘’ demek…
*** Bugün ‘’ Aşık oldum ‘’ dediğine yarın ‘’ Bana bağlanma ‘’ demek…
*** Bugün ‘’ Allah’a emanet ol ‘’ dediğine yarın arkanı dönüp ‘’ Ne halin varsa
gör ‘’ demek…
*** Bugün ‘’ Hep var ol, hep yanımda ol ‘’ dediğine ertesi gün ‘’Yakamı
bırak ‘’ demek…
*** Bir gün ‘’ Haydi, gel artık ‘’ dediğine, ertesi gün ‘’ Ne zaman gideceksin? ‘’
diye sormak…
*** Ve her sıkıştığı anda Allah’ın adına sığınmak, vicdan azaplarının giderek
artan ağırlığı altında ezileceklerini hesap etmeden…

Bence en büyük sorun sürekli geriye dönüp bakıldığı içindir ki, kişilerin
önünde daha yürümesi gereken uzun ve engebeli bir yolu varken o yolu
göremediği için tökezlemek…

Yine başka bir büyük sorun da ‘’ Unuttum ‘’ deyip kendine yalan
söylemek. İnsanoğlu bilmez ki bu yalanlar bir çığ gibi büyüyecek ve
kendilerini sürükleyip götürecektir. Çünkü en büyük yalan insanın kendine
söylediği yalanlardır.

-Asıl unutmayan ‘’ Unuttum ‘’ diyendir.
-Ya ‘’ Unut beni ‘’ diyen?
- İşte o, ateşlerde yanandır…


Haydi biraz düşünüp özeleştiri yapalım. Gönül gözümüzü hep açık tutalım,
Dünyalık ve bedensel hırslarla kendimize eziyet etmekten vazgeçelim. Sürekli
Kendimize acımayalım, geçmişle hesaplaşma içine girmeyelim. Bırakın her
şeyi artık geride. Ve hakkınızı helal edin geçmişe, geçmiştekilere…

Geçmişten uzaklaşırsak kendimizden de uzaklaşacağız korkusunu taşırıyoruz belki. Ancak kıyıdan uzaklaşmayı göze alabilirsek yeni kıtalara varabiliriz ve yeni keşiflerde bulunabiliriz. Kendimizi bulmaktır aslında bu yolculuk. Zaman yolcusu değil miyiz hepimiz? Yoldaşımız da düşlerimiz.

Bir gün yeniden '' Nerede kalmıştık '' dediğimizde, geride kalan zamanla şimdi arasında gelip geçenleri nasıl telafi edeceğimizin de telaşına kapılırız. Korkarız belki de. Ama yine de kalınan yerden devam etmeyi göze alabilmişsek içimizdeki yaşama sevinci ayaklanmış ve bize yol gösterecek demektir. Yavaş ve ürkek adımlarla da olsa, karanlıklarda el yordamıyla da olsa devam edebilmeliyiz.

Sevginin gücü nerde olursanız olun sizi arayıp bulacak ve saracaktır. Yaşamınızda temel taşı olan sevginin eşliğinde yaslar, yaşlar, izler, yaralar, çizikler de olacaktır. O zaman dolu dolu yaşadım diyebilirsiniz.

Belki de en uzun yol kendimizi bulmak için çıktığımız yoldur.
Yolculuğunuzun hayırlara vesile olabilmesi ve kendinizi kendi korkularınızın içinde kaybolmadan bulabilmeniz dileğiyle…

Müşerref ÖZDAŞ