Küçük bir kahramanýydým
Dedemin anlattýðý masalýn,

Cýlýz ufak tefek
Naylon ayakkabýlý,
Bazen ayak yalýn.

Uçurtmamýn kuyruðu
Rüzgarla yarýþýr,
Masum mutluluðum
Yýldýzlara karýþýrdý.

Benekli bir kelebeðin
Peþinden koþuþturur,
Al gelinciklerle konuþurdum.
Dizlerim yara bere
Söðütlere týrmanýr,
Bir tay gibi koþar,
Masalda adý geçen
O köyde yaþardým.


Güneþ ensemde
Yüzüm alýk,
Gülücükler atarken
Sevgi bakan gözlerde
Çocuksu Dünyamý kaybettim.
Kayboldum birden
Masalýn bittiði yerde.

Oysa bu masal
Hiç bitmeyecekti!!
Belki daha gökten
Üç elma düþecekti.

Bayramlýk fanilyamý giyip
Bayram þekeri toplayacak,
Büyüklerin ellerini öpecek
Kapý kapý gezecektim sekerek.
Daha Nenemin
Þefkatli, sýcak kucaðýnda

Naz yapacak,
Aðlayacaktým iç çekerek..

Ne çabuk geçmiþti zaman
Vakit su gibi akmýþtý
Çabuk çekilmiþti kara perde
Ve masal bitmiþti..
Bitmiþti;
Bitmesi gereken yerde.

Oysa bu masal
Hiç bitmeyecekti!!
Belki daha gökten
Üç elma düþecekti.