Küçük bir kahramanıydım
Dedemin anlattığı masalın,

Cılız ufak tefek
Naylon ayakkabılı,
Bazen ayak yalın.

Uçurtmamın kuyruğu
Rüzgarla yarışır,
Masum mutluluğum
Yıldızlara karışırdı.

Benekli bir kelebeğin
Peşinden koşuşturur,
Al gelinciklerle konuşurdum.
Dizlerim yara bere
Söğütlere tırmanır,
Bir tay gibi koşar,
Masalda adı geçen
O köyde yaşardım.


Güneş ensemde
Yüzüm alık,
Gülücükler atarken
Sevgi bakan gözlerde
Çocuksu Dünyamı kaybettim.
Kayboldum birden
Masalın bittiği yerde.

Oysa bu masal
Hiç bitmeyecekti!!
Belki daha gökten
Üç elma düşecekti.

Bayramlık fanilyamı giyip
Bayram şekeri toplayacak,
Büyüklerin ellerini öpecek
Kapı kapı gezecektim sekerek.
Daha Nenemin
Şefkatli, sıcak kucağında

Naz yapacak,
Ağlayacaktım iç çekerek..

Ne çabuk geçmişti zaman
Vakit su gibi akmıştı
Çabuk çekilmişti kara perde
Ve masal bitmişti..
Bitmişti;
Bitmesi gereken yerde.

Oysa bu masal
Hiç bitmeyecekti!!
Belki daha gökten
Üç elma düşecekti.