Ne çok şey öğrendim senden sonra bir bilsen,
Haksızlık etmiş olmam inan, gidişin yerindeydi desem…

Kuşların kafes de değil de, ağaç dallarında daha neşeli öttüklerini öğrendim mesela.
Kahvenin gözlerinden başka tonları da olduğunu, frezyaların sadece senin hazırladığın sofrada inanılmaz güzel koktuğunu, denizin bilgiye dost, cehalete tahammülsüz olduğunu ve lüfer balığına limon sıkılmaması gerektiğini öğrendim…

Hayatın kendi halinde aktığını ve bizi pek de umursamadığını, kaderin mutlak var olduğunu; ancak kadere giden yolu seçmenin kendi tercihimiz olduğunu öğrendim… Geceleri bütün gerçekliği ile tanıdım; karanlık ve soğuk olduğunu, kahpe pusulara ve ihanetlere gebe olduğunu öğrendim…

İnsan hayatının her şeyin üzerinde olduğunu, bastırılamayan öfkenin yayından fırlatılmış ve durdurulamayacak bir ok olduğunu, yaşlıların dünyada misafir sayılması ve gittikleri güne kadar el üzerinde tutulmaları gerektiğini öğrendim…

Kırk yaş sonrasında zamanın inanılmaz bir hızla geçtiğini, kalan daha az zamanın en iyi şekilde değerlendirilmesi gerektiğini öğrendim… Yaşamanın her şeye rağmen keyifli ve güzel olduğunu, iyi bir hayat yaşayabilmek için çalışmanın zorunlu olduğunu, dürüstlüğün, doğruluğun, merhametin, cömertliğin, tevazu ve onur’un büyük birer erdem olduğunu, asla ah almamayı, zulüm etmemeyi, hakkın olmayana el uzatmamayı, yalan söylememeyi ve hayatın getirdiklerini her ne olursa olsun metanetle karşılamayı öğrendim…

Ölümden korkmamayı öğrendim babamı toprağa verdiğimde, her şeyin mutlaka bir sonu olduğunu, zamanın yaşamı tüketen iyi bilenmiş bir törpü olduğunu, her şeyi, her geçen saniye de biraz daha yonttuğunu öğrendim… Halbuki sadece sen vardın öncesinde, seninle kapalıydım senden başka her şeye, yokluğunu ecel sayardım, kör kuyulara girmekti benim için sen olmadan yaşamak… Sonra bir gün gittin; gülünesi bir durumdu ilk andaki korku ve şaşkınlığım, sen yoktun artık ben nasıl yaşardım? Bir süre sonra dağıldı sisler ve ben aslında öyle olmadığını, hatta zamanla çok da koymadığını, öğrendim…

Ne çok şey öğrendim senden sonra bir bilsen,
Haksızlık etmiş olmam inan, gidişin yerindeydi desem…

Denizci...