Yapılan eylemlermiz sorumsuzca yoksa sorumsuz olan bizmiyiz. İnsanlar hayatta herseyi yapmakta özgurken diyalektik anlamda tek kelimede biterken özgurluk bizim dunyamızda niye bu kadar karmasık bi kavram oluveriyor. İnsanın bir şeylere bagımsız olarak yasayabilmesi bizim için ne kadar urkutucu geliyor toplumsal bir varlıgız ama elimdekilerin kıymetini bilmiyoruz. Özgurluk hiç bitmeyen bir deniz gibi açılan kapılar ardında kapılar gibi
Hiç dusundunuz mu? Nereye kadar özguruz neler yapabiliriz? Yada neleri yapamayız hangi olmazların altından kalkamayız.Belkide asıl sorulması gereken soru insan kendi özgurlügünün farkındamı bunu farketmek özgürlügün sınırlarını bilmekten daha önce geliyor bence. Dunya geniş bir cografya ve insan uzerine dagılmıs her biri farklı bişeyle mesguller.Bazıları için özgürluk kelimesinin hayali bazıları içinse bembeyaz bir gökyüzünün hayali yetiyor. Sorsanız hiç biri orda olmak istememistir aslında.Ama bilmediğimiz seylerden biride özgurluk sanıldıgı kadar basit bir şey degildir. Herkesin istediğini yapması bu kadar karmasık bir dunyada karmasa adına ne varsa dizlerimizin dibine serer.

Onun için özgurluk özgur olmanın ne demek oldugunu bilmekten geçer.Özgurum çunku ben istediğim yerdeyim siz nerdesiniz....?Kendi bilinmezlikleriniz içinde verdiğiniz savastan her gun maglup olma korkusundan bıkmadınız mı sizin yıkılmayan tabularınızın altında ezilenleri ne zaman görup farkedeceksiniz.Onlar sizi görüyor onları göremeyen sizler gözlerinizi açın gökyüzüne bakın elleriniz semada dudagınızda bir fısıltı "her şeye değer" derken kendinizi bulacaksınız