Son dönem muhafazakâr çevrede, yapılmayacak ve olmayacak denen değişimler olmaya başladı. Aslında ne başlaması, aldı başını gidiyor. Eleştirdikleri davranışları yapmaktan geri kalmıyorlar.Ne oldum değil ne olacağım demek lazım…

Yıllarca her yerde, İslam’ın zamane askerleriyiz sloganları atan bu çevre, şimdilerde Avrupalıyız sloganlarıyla geziniyorlar. Gülsem mi, ağlasam mı!, bilmiyorum, bu duruma. Değişimleri yaşamak hepimizin hakkı tabiî ki ama bunu başkalarına zarar vermeden ve birilerini incitmeden yapmak gerektiğine inanıyorum. İslam’ın yasakladığı her şeyi yapar oldu artık muhafazakâr çevre.

Ciddi bir reforma uğrayan çevre eleştirileri de peşinden getirdi. Sermayenin el değişimi İslam’ı çevreye prestij ve ekonomik özgürlükler getirdi. Sermaye önce özenli yatırımlarla gerçek sahiplerine ulaştırılıyordu ama zaman paranın sıcak yüzünü muhafazakâr kesimde de belli etmeye başladı.

Aşırı israf ve tüketim, markalı giyime alışkanlığı, davetlerdeki lüks yarış paranın boşu boşu saçılmasına neden olmaya başladı. İslam adına açıklan bir sürü holdingler kuruluş amaçlarını aşmaya ve yolsuzluklara karışmaya başlayınca iflas etmeye başladılar. Kökten işini sağlama alanlarda esip savurmaya devam ettiler.

Sosyete kavramıyla tanışan bu kesim eğitimlisinden eğitim düzeyi düşük olanına kadar bir görgüsüzlük yarışına girdiler. İslam’ın emrettiği hoşgörü ve yardımseverlik ruhunu da Tv’lerde kendilerine reklam aracı yaptılar. Yardıma ihtiyacı olan bu insanları bu şekilde sömürdüler. Ramazanda yardım dağıtırken ve çadırlarda yemekler verirken ramazan dışındaki günlerde partiler aşırı şatafat, garip defileler, parlak ve garip dizaynlı kumaşlarla yapılan giysilerle ne yaptıklarını şaşırmış durumda bir hayat yaşıyorlar.

Ömer ve Ebubekir’in birbirlerinden habersizce bir kadına yaptıkları yardım aklıma geldi biranda. O diyor ki o bilmesin, diğeri diyor ki o bilmesin. Peygamberimizin etrafında kimseler yokken savaşlarda sahabeyle birlikte mücadele etmesi tüylerimi diken diken ediyor. Bakın şimdikilere her birinin altında zırhlı arabalar ve bilmem kaç tane korumayla geziyorlar. Bu örnekleri bir zamanlar bunlar değil miydi Müslüman böyle olmalı diyerek anlatanlar. Ağlasam mı, gülsem mii! Şaşkınım! Ben, ikisini de yapmıyorum, yada yapamıyorum tek düşünebildiğim Allah sizi ıslah etsin.

Bu cümleyi kurdukları zamanlarda başkalarını cehennemin kapılarına kadar dayayan bunlar değil miydi? Bu ülkede ne değişti diye sorsalar benim diyeceğim ilk şey sermaye el değiştirdi sömürenlerin adı değişti tek değişmeyen sömürülen mustazaf kitle yine yerinde duruyor. Unutmadan İslam devleti istemiyle milleti birbirine katanlar zamanın “CUMHURİYET ASKERLERİ” oldu çıktılar. Kim bunların akıl babaları bilmiyorum ama bu kafayla gittikçe kuyunun dibinde su bırakmayacaklar. Atatürkçüyüm deyip Atatürk’ÜN ismiyle bir yerlere gelenlere taş çıkarıyorlar maşallah subhannalah. Düşünüyorum Atatürk mü değişti bunların çıkar anlayışımı.

La havle diyenler bu sıralar çocuklarını götürmedikleri milli bayramlarda ön safta koşar oldular. Reforma uğrayan İslam değil reformize olan insan denilen figür. Cenneti ibadetle alacaksınız derken, bakıyoruz da cehennem için, milyarlarca para döküyorlar etraflarına. Yazık, valla yazık! Ağzınızdan çıkanlarla yaşadıklarınız bir olsun. Ya Müslüman gibi davranın, ya da bunun dışında kendinize verdiğiniz ad neyse onun gibi. Milletinde aklını başından aldınız.

Ve üniversitelere kızları göndermeyen anne babalar; sokaklarda elele, kola kola direniş göstermişlerdi, yakın geçmişimizde. Okutmuyoruz! Kızlarımızı başörtüsüz diye, ortalığı katmışlardı birbirine. Garip olan bunu yapan anne babalar, çocuklarına zorla başını açtırıp, haydi okula diyenler oldular. Başını açan kızlarımızda şimdilerde, ülkenin her yerinde hiç de sorun çıkarmadan çalışıyorlar. Hani nerde başörtüsü sorunu? İşte bu noktada ben diyorum ki… YUHHHH OLSUN… ne oldum değil ne olacağım demeliyiz..

Saygılar…