1.
İlkin
seni sürdüm göğsüme
saat kırdım
gülümsedim.
Ve sade yüz bilerek Yusuf'u
çoğalttım aynaları
yetmedin
çoğalttım seni.
Z'siz alfabenin görkemi kadınlar
yatak serip sevindiler
zaten
romanlardan sızmışlardı
medya yüreğime
yani amorf yüzlerine ruj sürüp
zorunlu Polyana
zorunlu sen oluyorlardı boyuna
yine de tutup hangisini öpsem
dudaklarıma bir eksik tad
bir artık hüzün bırakıyorlardı
seni değil...

2.
Akrebin kıskacında saltanat süren ben
kıskacında saltanatın
akrepleştim...

Şehvetin ayrıntılarında belirginleşiyordu kadınlar
rahimlerinde katledilen çocuklarla güzelleşiyorlardı
yani boyuna dudak olmak öpülmek için
şeffaf bir silahtı
toplu intiharlarında çocukların
çocuk cesetlerine yani ve daha bir çok şeyin cesedine basarak
yükseliniyordu göğe
ve ben
çıplak yanlarından esinlenerek kadınların
romana zorluyordum yaşamı
öyle gizemli
öyle zarif
katlettim çocukları
Ne varki Gregor Samsa'lar kaynıyordu şehir
bunun için kimse
hiç kimse farketmedi beni

Kıskacında saltanatın
akrep/leştim

3.
Sonra öğrendim
yüz değildi Yusuf
roman değildi yaşam
yoktun sen...