Hayatta neden hep sufle bekliyoruz? Madem hiçbirimiz kendimiz deðil; birer oyuncuyuz… Oyunculuðu bari neden adam gibi yapmýyoruz? Kiþiliðimiz tamamen sufleyi verenin kimliðine baðlý. O neyse bir anda onun kisvesine bürünüveriyoruz.
Dünyada makamýný eline almýþ, sözüm ona yetkililerimizin bile yetkileri dünyanýn en ucuz insanýna baðlý olabiliyor. Madem öyle, neden “Ýþte ben buyum!” diye böbürleniyoruz? Horozvari diklenmelerimizin ardýnda yatan ne? Kime güveniyoruz?
Artýk hiçbir þeye söyleyecek sözüm yok. Sadece sormayý tercih ediyorum þu sýra. Yavaþ yavaþ hazmetmek istiyorum olanlarý ama bütün olaylar birbirinin peþi sýra öyle hýzlý geliþiyor ki; yine hiçbirini anlamlandýramýyorum.
Sorularýmýn hiçbirinin muhatabýndan cevap alamýyorum. Bu yüzden geceye sormayý, sorularýmý rüyalarýma ötelemeyi öðrendim az da olsa. Kime ne söyleyeceksem yüzüne karþý haykýrýyorum. Bazen iþ çýðrýndan çýkýyor; çýlgýnca baðýrarak uyanýyorum. Baðýrmaktan hasarlanmýþ ses tellerimin sorumlularýna kin biriktirmekle meþgul oluyorum gündüzleri de.
Fýtratým bu; haksýzlýða karþý sessiz kalamýyorum. Adamýmýn karþýsýna geçip söyleyeceðimi söylüyorum. Ancak söyleyeceklerimi sis bulutlarýyla yarý görünür hale getirmekten de geri durmuyorum. Çünkü üzülerek söylüyorum ki; ben de sufle alýyorum. “Karþýndaki kim senin, yerini bil de konuþ!” diyor birileri. Ardýndan söylemek istediklerimi o nasýl süslemiþse o þekilde söylüyorum. Sonuç?.. Yine arkadan bakan ben oluyorum. Sonra birileri kalkýp bu duruma sistem, dünya düzeni diyor. Nizam buysa ben pervasýzca savruluyorum. Kahretsin… Dünya dehþet verici bakýþlarýyla büyücü bir koca karý gibi.
Ve sen… Sana sesleniyorum þimdi. Devam et bakalým rütbene güvenmeye. Zaman denilen mefhumun bugünü varsa, var yarýný da. Ve sendeyse þimdi sýra, yarýn da ben de. O yüzden þimdilik sadece bunlarý söylemekle yetiniyorum. Ve biliyorum ki sen, kafaný sallamaktasýn þu anda Ahfeþ’in keçisi gibi. Yüzüne söyleyemememin rahatlýðý var belki de üzerinde. Ama okumakla yetinme sadece; Fikret biraz da.
Gece yorgun, devrildi üstüme. Devrik tümcelerim geldi peþi sýra. Devrik tümcelerimle beraber ben de devrildim sessizce. Þimdi sen de bunu yalnýzca oku ve düþün. Sakýn ses çýkarma bana. Ben susmayý biliyorsam; artýk sen de öðren ve yalnýzca iþine bak; yapabilirsen…