Gülüþün, güneþe ilk göbekten akraba,
gözlerin, dolunayýn yarýsýný bulutlarýn örtmesi,
ve bakýþlarýn senin,
gözlerime þimþek oldu çaktýlar,
sönmedi gece boyunca,
o geceye gün düþtü,
yüreðimin tanýsýndan bir arzu,
gözbebeklerinin röntgeninden,
teþhisidir dugular hasarsýz,
ve aklýma düþen ismin elleriyle yazdý,
bu bir sevda raporudur diye,
beynim tekmil nöronlarýný,
safa çekmiþ,
hepsine sana baðlanmayý,
ve hatta kördüðüm olmayý anlatýyor,
yaþamak onunla halis,
yaþamamak büsbütün ölmüþ olmamýz onsuz,
en görünür yerinize, bunu alnýnýza yazýn,
her aynaya baktýkça gözleriniz,
onun gözlerinin denetiminde oluþunuzu,
unutmayasýnýz asla...

bu bir kati emirdir hücrelerimize,
kanýmýzýn en son damlasýna dek,
vurulursak bir nefer gibi,
namusluca yurduna baðlý,
bir nefer gibi,
o güzele, o gönül yurdumuzun uðruna,
bir mecnun gibi ölmeyi onur bilelim daim,
lokman hekim þifasý gözlerinde,
bizim ölümsüzlüðümüz onun bakýþlarýnda kalsýn,
ölüm bu uðurda güzeldir,
yaþamak onu ölüme ve ötesine dek,
onunla onun bir yarýsý olarak...

gözlerime deðerken gözlerin,
loþ ýþýklar utandýlar hallerinden,
ampüller yarýya indirdi aydýnlýðýný,
gözlerin bir ömrü aydýnlatacak kadar,
yýldýzlarla döþenmiþ bir gök yüzü,
alnýna seher mahmurluðunda düþmüþ,
bir ilkbahar bulutu,
dudaklarýndaydý bütün türküler,
kimse duymasa da,
içimde çaðlayanlar kadar her türkü,
çaðýldýyordu senden,
ve sen bakarken gözlerime,
gözlerinden þifa bekleyen,
nice lösemili çocuk,
hayat buldular,
yaþamý pir ihtiyar olana dek yaþamak,
bir saðlýklý aþk ile,
hastalýk genleri bedenlerinden çýkarýlmýþ,
asýrlar sonrasý doðacak olan,
modernüstü bir nesil dökülüyordu,
o güzel gözlerini her kýrptýðýnda,
ve onlar yüzlerindeki maskeleri attýlar,
mutlu oldular benimle,
gözlerinin güzelliðini keþvetmiþim diye,
omuzlarýna aldýlar içimden çýkarýp aþkýmýzý...

bir bigbang zamaný hýzýyla,
aþký var ettiðin içimdeki o yerde,
kurulan bir gönül evrenimdin sen artýk,
bu yürek o evrenin ilk cana geldiði yer,
ve yaþamak için var olmak,
sevmek için var olmak,
var olduðunun anlamýný vermek içinde,
bu doðuþ,
yaþamak bile var olmuþtu,
bir incecik saçýnýn teline dokunmak gibi,
o incelikten de ince bir sevdayla,
sensiz yaþamamak içinde,
bütün çabasý gönülün...

baktým gün tün karýþmýþ içimde,
fark etmiyor,
gece sen, gündüz sen olmuþsun bende,
aþka ömür biçilmez dedim,
güneþ koydum adýný aþkýn,
sývadým dünyanýn her yerine,
mecnunun tatlý ateþiyle yandý,
toprak, su, özlem ve bir de vuslat,
dünya senden yana dönüyor içimde,
yer demir, gök bakýr derler,
ben aþkýmýzý koydum avuçlarýma,
sývadým bir güzel,
ummanlarý ve gökleri maviye,
küçücük ellerinden serpiþtirdim,
yýldýzlarýn yüzlerine þirinliðinden,
gülüyorlar hep,
yedi kat gökyüzünün,
o yedi rengi,
senden kalmadýr,
dudaklarýndan,
kanýndan, sesinden, teninden,
gözlerinden, güzelliðinden,
bütününden kalmadýr yani,
güvercin kanatlarýnda,
rüzgardan haberim ol,
dalga dalga yayýl özüme,
yaðmurlarý ol yaþamýmýn,
bereketi ol, sularý ol,
rüzgarlarý ol özlemlerimin,
her anýma sen olup essinler,
ama yokluðunu silip at,
bilki ben bir yokluðundan ölürüm,
ormanlar yanar içimde,
nefessiz kalýr anýlarýmýz,
nefesin yeter caným, nefesin,
bir üflesen söndürürsün tüm yangýnlarý,
söndür ve gel yanýma,
sarýl bana da bir galaksi daha oluþsun,
zýrh giyindir yapraðýyla, dalýyla,
bütün ormanlarýna dünyanýn,
yangýnlar zarar vermesinler,
gök mavi, deniz mavi,
yeryüzü yeþil kalsýn,
gözlerinin içindeki gönül yýldýzýmýzdan,
oturup seyredelim,
sevda cihanýmýzý,
hadi uzat ellerini caným,
gözlerime bak,
bakýþlarýndan bir sevda tohumu,
ekeceðim samanyoluna,
seni sevmek bir galaksinin odaðýndaki odadan,
bir nebula, bir yýldýz teorisinden,
yeni bir big bang gibi,
yaþamaya anlam vermektir gülüm...

11.02.2008 Taþkýþla/Taksim
Bayram Tunca 1956, Elazýð