Sarhoþum yine...
Fazla mý kaçýrdým ne?
Bazen oluyor iþte böyle.
Düþünmeyeyim diyorum;
Kendimi düþlerde buluyorum.
Ýçmiþim iþte, dert sarhoþuyum.

Islak tüm kaldýrýmlar ve sýcak odam...
Dýþarýsý yaðmurlu, gözlerim misali ýslak;
Ýçerisi yanýyor, göðüs kafesim kadar sýcak.
Daha doðrulanmamýþ, taptaze yalanlarým var.
Kendim için hazýrladým hepsini, beni kandýracaklar.

Akþam karanlýðýnda kepenk kapatýyor gözlerim yavaþtan.
Boþalýyor dükkanlar, ne sevdaya ne sevdalýya acýmýyor zaman.
Önce küçüksü dertlerin büyüyor yalancýktan emziklerle;
Þiir gibi büyütüp eritiyorsun hayat serencâmeni de.

Dilimde heceler var ilk duyduðum, garip.
Aklým ve lisaným ayrý telden çalýyor.
Anladým, zor: susmakmýþ bilip...

Yine ayýldýðýmda aðlayacaðým,
Yine aðladýðýmda ayýlacaðým.

Hancý! Yeni derdin var mý?