O kadar çok kötüyüm ki kaldırımların bile canının acıdığını hissediyorum yere basınca. O kadar ağırım. Aptal adam ona bakıyorum sanıyor. Baktığımı göremiyorum ne zamandır.
Duyurulmalı.
"Çiğdem iyi değil, hiç iyi değil" denmeli. Kimse ümitlenmemeli, faydalanmamalı bu halden.
Düşündüm de
Çiğdem kaçmış duydunuz mu?dense kimse üzülmez. Kaçmıştır, belliydi onla bunla gezen aşiftenin tekiydi, bunalımlı, orospu kafalıydı üstelik abuk subuk yazıları vardı, aleviydi. Okulu da bitmişti çalışmıyordu üstelik yaşı da gelmiş aman iyi olmuş denirdi. Babam üzülürdü. Annem ağlardı. İnsanlar durmadan konuşurdu. Ne de olsa ağızları var.

Şimdi o kadar çok yaram var ki sende çıkmış ileri geri hala beni konuşuyorsun. Umurumda değilsin. Sen ve senin o boktan ailen… anlamadığım şey şu tamam hepinizi zamanında çok sevdim. Ama hala niye size ölüp bitiyorum sanıyorsunuz ki. Demek kimse sizi sevmemiş. Çok ayıp yapmışım ben adam gibi sevmekle. Bunun kötü bir şey olduğunu sayenizde fark ettim.
Sümsüğün tekisin ayrıca, kendine özgüveni olmayan filan işte. Umarım yoluma çıkarsın. Hoş ne desem boş o yüzden sanırım bir şey demem. Sen konuşmaya devam et. ben seni eskiden çok sevdim, seni de, seni de ve seni, seni, seni… çok adam sevdim ben bunu da bil. Sevgilime aşık olmam yadırgandı sevgilim tarafından. Ne yani ben seni seviyordum ve hep seni sevmek istiyordum. Bu kötü mü? Bunu sen istemedin diye. Sen beni sevmedin diye ben ömrümü beni sev diye mi geçirmeliydim. Bu kadarı sana bile haksızlık. Yani sen gibi düşünen kaç adam, kaç boktan sümsük evlat yetiştiren aile var kestiremiyorum. Tabiri caizse yüzüme gülünüp arkamdan ana avrat kayan sizlere anca bu şekillerde hitap ederim. Bilirim alınır, celallenirsiniz. Ama ben gerçeğim siz değil. Aramızda mevcut olan farklardan biri bu halim. Ben terbiyesiz, arsızım. Dışımda kalanlar terbiyeli, içten hesapçı, ruhu satılmaktan fahişe olmuş yalaka, tek derdi birbirini nasıl becerebileceğini tasarlayan boş bedenler, neyse bunu ben kadar siz de bilirken yazıyor olmam saçma! ama

Adına üzgünüm, ben gibi insanların nesli tükendi. Yoksa bende istemem her mutsuz olduğunda beni düşünmeni. Sanırım bu senin kaderin ve bu işler yukardan ayarlı. Seni her gün beceren kanatsız meleklerin bir bok’a yaramaz. Büyüyünce anlayacaksın. Ama o zaman da zamanın yetmeyecek. Bir hiç olarak öleceksin. Çoğumuzun başına bu gelecek. Hayat bu kadar, fazlası değil. Bir şeyi öğrenmek için yaşamak gerekmiyor. Bir şeyi sevmek için sevilmekte. Hepimiz çok seri biçimlerde üretilen mallarız. Defoluyuz. Ayrıca dış ülkeler piyasasında değerimiz yok.

Ölmek sanırım çare değil. Gitmekte. Bunları düşünüyor olmak bile saçma. Ben aciz ve güçsüz bir insan değilim. Adam da değilim gidebilecek kadar. Ahmağım, kendimi öldürecek kadar ahmak değil. Çok iyi dostlarım var üstelik. Çok iyi bir ailem, ölmek inanın budalalık olur. Tek dostu olmayan insanlar tanıyorum ben. Birbirinin kuyusunu kazan insanlar. Birbirlerine yalan söyleyen güvenmeyen sahte dostçuklar biliyorum. “Aman nazar değmesin size mavi boncuk takalım.” Deyip alay etmişliğim vardır bu tiplerle.
Ukala doğdum, ukala büyüyorum. Ama kendimden memnunum.
Kendinden memnun olmayan parmak kaldırsın.
En son kendine varanın götü boklu.
Yerden kalkan aşk köpeği.
Sabreden ahmak kesinlikle cennete gider.
Bla bla bla
Hepsi bir yana
Dokunmadan sevdiğim adam, yaşadığını bilmek güzel, bu ağarlık güzel. Ben biliyorum bunu hissettiğimde aklında olmam kader değil. En kötü anımda düşüncene sığınmam...
Çok arebesk olacak ama biz birbirimiz için yaratıldık.
Bu yüzden kavuşamayacağız.

21.01.2011
Çiğdem Taş