Geceleri uzaklarda bir nehir türkü okurdu,
Yalnızlığı anlatırdı yıldızlara,
Gökyüzü ses vermezdi sabaha kadar,
Yağmurlar hiç dinmezdi,
Ağaçların dalları rüzgarla uyurdu,
Sağır bir sessizlik yoktu sevdasında,
Ölüm yoktu ona,ölümden öte,
Ayrılıktı sevdalanmak çok uzaklarda,
Suskunluğu yüreğinden vururdu aşk bende,
Nerde bıraksa hayat,o gider bulurdu,
Yazma derdi beni,yazma bu satırlara,
Utanırım ben gökyüzünden,
Sen utandırma beni şu sevdalara,

Ne dinlerdi zaman,
Ne beklerdi uykularına zamansızca ağlayan,
Yazardım yine de,kırılırdı kalemim her yandan,
Canımı alan sevdiğim,bilirmisin,
Bomboş sayfalardı sensizliğimi anlamayan,
Ve gözyaşımda yıkanırdı sabırsız bir aşk'a,
Gördüğüm ilk Ceylan,

Sabah olmaz,gece bitmez,
İçimde bir sıkıntı ayrılığın getirdiği,
İçimde bir boşluk hasretin bilendiği,
Aynalarımda ilk karanlık,ilk sensizlik,
Özlemlerim gibi bir boşluk kanayan düşlerimde,
Alacakaranlıkta ayışığı kovalayan,adsız her gecede,
Yokluğunda yalnızlıklarımın tükendiği,
Bir sırdaş gibi usulca eğilip kollarına,duyabilmek için türküleri,
Yani koklayabilmek için sevdiğim,teninde dağılan kırmızı gülleri,
Çocukları gülerken görebilmek içindi aşk senden bana,
Bir nehre denizi bağlayabilmekti tek istediğim,
Ah bir tutsan ellerimden,koşabilsem yalınayak sana,
Bensiz uzayıp giden her zamanına,
Zamansızlık kalabilsem dediğim....