İki şiir, biri diğerinden daha sokulgan
iki şiir, birinden kan damlıyor silkinerek

bir şiire bir sesleniş yükleniyor çığlık çığlığa
diğerinde sessizlik anlamlandırılıyor yoğun yoğun
biri diğerinden daha gürültülü oluyor
ve daha çok şey anlatmak ikincisine kalıyor

şiirleri sırtına yükleyerek hamal baba
hayatta kendisinden bir şey beklenmemesini yadsımayarak hiç
kayıyor yorgunluğun ellerinden aşağıya doğru
aşağıya doğru kayganlaşıyor...

ve belki hiç duymayacak kendini birinci şiir,
hiç susmayacak...
ve belki hiç bitmeyecek anlamı ikincisinin
yaşamın yorgunluğunu sırtına yükleyerek
hamal babanın yükünü ağırlaştıracak...