Zormuş sevgiler
Eskisi gibi sevilmeler yokmuş
Nedensizce ayrılıklar varmış
Sorgularmış her fırsatta yüreği
Bir tarafı hep eksik kalırmış..

Zormuş sevgiler hem de çok
Fedakârlık olmuş sevgiler
Acıyınca yüreğin kimsesizliğine
Kanayınca gözlerin ağlamaktan
Boşluğu doldurmak için sevmiş kimi zaman

Zor olan sevgiler mi ki?
Yoksa yitirilen aşkın yeri mi?

Limansız kalınca gemiler
Evsiz kalan yetimler gibi..

Çocuklar ağlamaklı
Her istediği olsun diye
Öyle görmüş ya gözleri..

Zormuş sevmek
Kolaymış “seni seviyorum” demek
Gülmeler ağlamaklı
Suskunluklar çok bayağı
Depresif ataklar süreli

Toplum diz boyu balçıkta
Sanat desen başka boyutta
Kim seni kandırır o yarışta
Kim avutur yürekleri…

Sevgiler kolaydan aslında
Yalansız olunca yüreklerimiz
Korkmayınca sözlerimiz
Cümleler latife eder, gülümser geçer
Aşk kâinatı boyar o zaman
Âlimler varlıklara dokununca
Düş gücü güzellikleri sevgiye dönüşür
Açılır kapılar
Dünyalar gülistan olur
Sevgi yeşerir yürekte


Zordur ya sevmeler
O zaman kolaylaşır
Kemâle erince varlık
Sonsuz bir tecelli bulur içinde
Tabularını kırar, çıkar kabuğundan
Sevgilidir gelen
Çalar kapını
İstersen aç ister kapat bir ömür boyu

Yan sende istediğin gibi
Doğal ve içten ol
Aydınlat benliğini
Ne kaybın olur ki
Ha varsın, ha yoksun
Kaybolan dünya gibi..

..
♥

17/mart/2011