hep inanmak istemişizdir aşkada insanlarada çünkü bizler durup dururken etrafa kötülük saçan insanlardan olmadık, biz sevgiyi ve saygıyı
istedik onu aradık onu bulmayı umduk, önyargılarımızdan sıyrıldık kısaca arındık, yeri geldi ufak tefek dertler soktuk hayatımıza yeri geldi
kalabalıktaki yalnızlığımızı farkettik, kafamı kaldırdığımda gökyüzü gördüğümde bu bana ilk kez gösterilmiş olsaydı şayet bunun
mucize olduğunu düşünür dururdum elbet, hayat okadar güzelki doğa hayvanlar hepsi okadar güzel ve kusursuzki, kusurları yaratanın insanoğlu
olduğunu anlamak hiçte zor gelmedi bana bir gün o sevdiğim çay bahçesinde hayatı süzerken buldum kendimi bir hedef yada gideceğim
noktayı önceden ayarlamamıştım ama beni o yer her zaman büyülemiştir. çünkü biliyorumki ben orada kafamı kurcalayan küçük meselelerimi
düşüne dururken yanımda sürekli hareket halinde olan o kuşları ve çırpınışlarını farkedip görebilecektimde aynı zamanda ve gördümde
yerlere dökülmüş kırıntı aradıkları çok belliydi ben elimde sigaram ve hem kendime hemde doğaya verdiğim zararla otura durayım o kuşlar sürekli
yuvalarına bişeyler taşımakla meşgulduler sonra durup düşündüğümde hayatın sadece benim etrafımda devam edip benim etrafımda dönmediğini
bir kez daha anlamış oldum onların sayesinde onları yeniden incelemeye koyuldum hepsi birbirinden güzel görünüyordu, kuşlar ve o melodik
ötüşmeleri beni hep büyülemiştir çünkü hayatta duymak istediğim tek sesin kuşların sesi olduğunu anladım, çantamı Alıp hep çıkıp gitmek istemişimdir
dünyayı gezip dolaşmak dururken evde pineklemekte neyin nesi, mesela nereye gideceğini bilmeyeceğim bir otobüse atlamak bir durakta uyanmak
yada nebilim hiç tanımadığın yerlerde özgürce ve korkusuzca yol Almak, birde biz insanoğlu tuhafız işte yanımıza bize eşlik edebilecek ya bir dost yada
sevgili ararız belkide eş yada yine yalnızlığımızlamı desek ne dersek diyelim hepimizin içinde gezme ve keşfetme arzusu mutlaka vardır en net
bildiğim şeyde bu sanırım...

bir gün dünyayı gezif keşfetmek dileğiyle...

Edibe toğaç