Bu öðrencilik hayatý hiç bitmeyecek! Neyin mi? "Hayatý öðrenmenin" Düþen her yaprakta , hayat defterimden bir yaprak daha çeviyorum.

Kâðýt üzerinde not almayalý yýllar oldu. Kanaat notunu artýk yüreðim veriyor. Havamýn zeminini karartmadan, açýk maviye dönüþtürmenin yolunu çoktan buldu rüzgârým. Kara bulutlarýn birikmesine mani olmanýn mümkün olmadýðýný bilsem de daðýtmak gerektiðini yaþayarak öðrendim.

Hangi iklimde yaþýyorsak az çok doðasýný da kabullenmiþiz demektir. Denize paralel mi daðlarýmýz, oksijeni çok mu havamýzýn, gözümüzün uzandýðý yerlerin yeþili çok mu? Huzur mu veriyor yoksa azar azar boðuyor mu? Renkleri aslýnda yürek sesi çizermiþ. Ýsterse sýcak renkleri soðuða dönüþtürürmüþ, istemezse her rengi soðuða terkedermiþ.

Fen dersi öðretmenlerimiz, maddenin özelliklerini tüm detayýyla nasýl da iþlerdi. Ama bizler her þeyi nasýl da deðiþtirmeye çalýþtýk. Betonsa kalp, kadife kumaþ mý elde edeceðiz? Tahta gibiyse kafalar þimþek mi çaktýracaðýz? Önce yakýp sonra küllerinin baþýnda aðýt mý yakacaðýz?

Baþkalarýný deðiþtiremiyorsak kendi malzememize bir kez daha el atmakta fayda var. Hayatý yaþanýr kýlmak biraz da ruh dünyamýza baðlý.

Gerektiðinden fazla deðer vermenin, sonradan hayal kýrýklýðý yaratabileceðine inanmazdým. Kendi ayaklarýmýn üzerinde durmaya çalýþtýðým günlerde bir büyüðüm söylemiþti "Hiç kimse olaðanüstü deðildir. Gözünde bir masal kahramaný yaratma! Bir gram üstü bile büyük görme gözünde.. Herkes hata yapabilir." Evet sonradan çok üzülmemek için her olay için olasý bir üzülme payý býrakmamýz gerek hayatýn paçalarýna. Sonradan paçalarýmýz tutuþmasýn diye..

Yastýða baþýmla beraber vicdanýmý da koymayý öðrendim. Yastýk, kuþ tüyünden de olsa, vicdan rahatsýzsa rahat bir uyku uyuyamýyor insan. Küçücük bir kusurumuz da varsa sandýk içinde yýllarca kalmýþ eþyalarý havalandýrýr gibi gün yüzüne çýkarýp gerektiðinde olaylarý masaya yatýrmalý ve kusurluysak özür dilemeliyiz.

Hayat bir alýþveriþ gibi aslýnda ne kadar verirsek o kadar çok alýrýz. Sevgi vermeden sevgi almak, saygý göstermeden saygý beklemek imkansýz gibi bir þey. Karþýlýk gözetmeden yapýlan her güzel davranýþ er veya geç bize dönecektir.

Sabýr, tuðla tuðla bir bina inþa etmek gibidir bence.. Bomboþ arsalarýn üzerine göklere yükselen binalar çýkýyor. Baþta elimiz avucumuz boþken, sabrý temel edinirsek; ne umutlar, ne hayaller yükseltiriz kendi çatýlarýmýza.

Küçücük puntolarla yazýlmýþ o kadar çok özlü sözler gördük ama yýllar sonra yaþayarak dersler alabildik. Hayat ezberleyerek öðrenilseydi herkes kitabýný alýr ve deðil okumak belki yutardý bile.

Hayatýn sayfalarý belki üçüncü hamur kaðýtta olabilir ama ruhumuz isterse o yapraklar parlak birinci sýnýf kuþe kaðýdýna da dönüþebilir. Yeter ki saðlýðýmýz, sevgimiz ve umutlarýmýz olsun.

Aysel AKSÜMER