Bahçemdeki dut ağacı
Heybetli sanki hiç yıkılmıcak gibi
gövdesinde bir delik
Bunca yılın deneyimi der gibi

Yanlız ve sessiz
Kızıyor rüzgara
Homurdu yor sanki uyandırdın beni der gibi
Ben gözümü dikmiş onu izlerken

İki kuş kondu dalına
Yorgun ama neşeli , bizim ağaç gibi
Dert'ini dinler gibi sustu kuşlar
Şaşırdım gözleri mide kapadım onları dinliyorum

Ağacın homurtusuna eşlik etmeye başladı kuşlarda
Sanki onlarda söyleniyor rüzgara
Minicik gövdelerini yormuş olmalı rüzgar
Söz sırası rüzgarda şimdi.Hiddetlendi

Dayanamıcak dedim kuşlar şimdi uçacaklar
Bizim yaşlı ağaç duydu sanki beni
Homurdanmayı kesti kol kanat gerdi kuşlara
Kuşlarda hemen bizim ağacın gövdesine gizlendi

Nerdeyse şaşkınlıktan bende düşecektim şimdi
Beklemezdim boş boş izlerken böyle bişi görüceğimi
Bizim dut ağacı gözümde kıymetlendi
Selam verir oldum geçerken
Sanki o da el sallıyor ben giderken.