11.13
Merhaba...
İstem dışı gidiyor elim yazıya. Fark ettin mi bilmiyorum ama artık ne kadar seyrekleşti mektuplarım... İki üç ayda bir yazıyorum artık. Yanlış anlama bunlar seni artık daha az düşünüyorum manasına gelmiyor. Her an aklımdasın ama artık alışıyorum galiba. Yokluğunu sindirmeye başladım yavaş yavaş.
Son konuşmamızın üstünden bi süre geçti. Ama hala o konuşmayı yapmamışız gibi geliyor. Sanki onları söyleyen sen değilmişsin gibi. Ama anlıyorum ben... Acıyorsun bana değil mi? Ne kadar çaresiz olduğumu görüyorsun, anlıyorsun ve acıyorsun bana. Ama olsun... Bu bile benim iyiliğimi istediğini gösterir. Beni düşündüğünü gösterir.
Senin çok temiz bir kalbin var sevdiğim. Hiç kimsenin senin yüzünden acı çekmesini istemiyorsun. Benden yana korkun olmasın. Her şeyi anlıyorum ve sana saygı duyuyorum. Eğer olur da okursan bunları bil, için rahat olsun...
Hoşçakal...