Uzandım o ellerinde tuttuğun çiçeklere
Ne kadar hak ettiğim benliğin derdiyde
Seni halk eden Halikın hükmüyle o nefese
Bir aşk ikliminde çekilen hasret şevkiyle



Ne anam ve ne de babam, o aşka susayan
Günlük öğünü için nefes alan her türlü can
Damarlarda dolaşan kan, kalple anlamlaşan
İnsan suretinde anılan ruhuna bigane kalan



Çileler sabrın alyanslarıdır rızayı bari olursa
Nefesler çok anlamlaşır hakkaniyet aranırsa
Ne derler kaygısı, muvahhit kişiliği bırakırsa
Her halin şahitliğine bir idrak içinde bakılırsa



Ne geceler, nede hileler insandan arî değildir
İnsan, kalbiyle müsavi olursa o zaman kanidir
Canilik nefsin tasarrufunda olan iradi tercihtir
İmtihan, yaşla ilintili olmayan aşikâr gerçektir



İnsan, bu manada iradesiyle hesabını bilecektir
Ruh safidir vicdan hükmün sahibini bekleyendir
Kalp insanın en değerli olan yegâne hazinesidir
Duygular nizam edilmedikçe su mesabesindedir



Nisalar yaprak misali çok narindir çiçekle şevktir
Gülün emanetiyle arzı cihanın şefkat pınarlarıdır
Himmet için rahmet için kaçınılmaz olan varlıktır
İnsanlığın anası aşkların harikası bulunan sevdadır





Mustafa CİLASUN