Ey canan ey leyl-i nevbahar!
Ey nergislerden daha güzel Âfitâb-cemâ!
Ey kainatın kahpe mahluku!
Ey kibriyle gözleri görmez olmuş aşifte!
Ey her şeyden daha soysuz,daha basit!
Ey ömrü üç gecelik bîmâr!
Ve ey virane ruhlu,bayağı çehre!
Kalk kıyam et,güneş yükseliyor patikalarda
Kalk ki dünyadaki soysuz halini gör
Ya da uyu nevbaharın gelincikleriyle oynaş...
Ki o zaman aşifteliğine bir mana bulmuş olursun
Ruhunun kirliliğine na-mahrem duygular katarsın...

Ey gözlerinde şeytanın çirkefliklerini barındıran kahpe!
Üzerinde cehennemden kalma pislikler dolaşıyor
Kalk ayağa kıyam et,ya da uyu zehirden yaşlar dökerek uyu
Belki o zaman alemi aldatırsın.Soysuzluğunla,riyakarlığınla uyu
Kalk ayağa,kıyam et,ya da tarumar bir köşede giryan et
Kalk ayağa kıyam et ya da bî-behre bedenini bühtan et...

Ey soysuz dünyanın taze bakiresi!
Ey avare saatlerin,bedbin numunesi!
Sen sebep oldun bu ahval-i bîmârıma
Sen kandırdın beni en adî bakışlarla
Sevgimi aldın geriye sadece kahpeliğini bıraktın
Nergislerden daha güzeldin,şimdi katrandan bir çehre oldun
Ey soysuz bedeniyle gözlerini aralayan Âfitâb-cemâ!
Ey ruhsuz tabi'atın en pervasız çehresi!
Kalk kıyam et,üzerindeki kirlerden arın
Hakk'a yalvar,günahlarına afv dile
Misk-ü anberlerle yıkan,ab-ı hayattan tat
Kalk ayağa kıyam et,kirlenmiş ruhun için giryan et.
Ya da uyu bıraktığın pislikler arasında uyu
Senden daha adî çirkefliklerin,a'mâ hırslarının arasında uyu...

Çanakkale 18 Mart Üniversitesi Türk Dili Ve Edebiyatı Bölümü Öğrencisi


Saffet Kızılay