Ölüm haberini duyan birçok insanı adeta yıkıldı. Bu habere inanmak da zorlandılar. Ayna Mahmut ölemezdi. Hele bir de bu saatten sonra... Gerçeği bilenler bu ölümü elbette normal karşılıyordu. Bir insan tabii ki sonsuza kadar yaşayamazdı. Tabiatın bu korkunç gücü karşısında bir canlı ne kadar dayanabilirdi ki?.. Ayna Mahmut da bu semtin efsane isimlerinden biri sayılırdı. Nasılki fenni sünnetçi İbrahim bey bu semt ahalisini tam elli küsür sene tüm nüfusu yediden yetmişine sünnet etmişse, Ayna Mahmut da ona yakın bir hizmette bulunmuştu.

Çalışma alanları bir bakıma ortak sayılabilirdi. Fenni sünnetçi İbrahim bey merhum olduğunda cenazesi bir arı kovanı gibi kaynıyordu. Korkunç kalabalığın yanı sıra gelen çelenklerden cami avlusu dolup taşmıştı. Bu tabii ki böyle bir cenaze için normal bir durum sayılırdı. Çünkü sünnet ettiği birçok kişi, toplumun belli kademelerinde şimdilerde makam mevki sahibi insanlardı. Subaylar, müdürler, amirler, memurlar, iş adamları vardı. Elbette serserisi, şarapçısı, bir baltaya sap olamamış insanları da vardı. Ve de bu semtte bütün ahali ilk kez bir cenazede toplanıyordu.

Bir erkek acaba sünnetçisini unutabilir miydi?.. İbrahim amcanın eli biraz sertti. Ortalık bazen küçük bir mezbahaya dönerdi. Çığlıklar, feryatlar ortalığı inletiyordu. Buna rağmen manevi değerin belki de en yüksek olduğu bir alandı burası. Ama Ayna Mahmut öldüğünde ise cenazede tabut taşıyacak adam bile bulmakta zorlanmışlardı. Üç beş sefil ihtiyarın yanı sıra eski sermayelerinden bir kadın avluda boy gösterdi. İmamın dahi belkide kin ve nefret duyguları içinde kıldırdığı cenaze namazından sonra tabut yangından mal kaçırırcasına mezarlığın yolunu tutmuştu...

Ayna Mahmut da hizmette bulunmuştu. Asıl mesleği badana, boya işleri olan bu adamın bir mesleği daha vardı. Ayna Mahmut hatırı sayılı, işini çok iyi bilen, uzman bir pezevenkti. O da bu semtte yediden yetmişe hemen herkesin ihtiyacını bir şekilde karşılamıştı. Ölümüne belki de sünnetçi İbrahim amcadan daha çok üzülmüşlerdi. Çünkü semt ahalisi ondan hala çok şey bekliyordu.

Yetmişli, seksenli yılların yokluğunda elbetteki insanlar zorluklara bir şekilde katlanıyordu. Bir Türk doğası gereği her zorluğa dayanabilirdi. Ama o şeyin yokluğuna katlanmak kolay mıydı?.. Erkek egemen toplumda, maganda kültürünün tam yoğunlaştığı o yıllarda, bu zorluğa dayanmak her babayiğitin harcı değildi. Kadını ya sinema filminde ya genelevde ya da pavyonda görmek dışında bir şansları yoktu. Şehzadebaşında ki sinemalarda az buçuk seks filmleri oynuyordu. Genelev'deki kadınlara aşık olanlar, bilakis onlarla evlenmek isteyen tiplere bile rastlanıyordu. Hele pavyonlardaki konsomatris kadınlar ile ilişkiler ise bu dönemde tam bir facia sayılırdı.

Birçoğu Menderes döneminden beri çalışan bu yaşlı kadınlara bir genç kız misali aşık olanlar, iki üç duble içki için maaşını ya da dükkanın hasılatını masada bırakanlar, daha sonra G.o.paşa'nın perişan meyhanelerinde Ferdi'nin, Orhan Gencebay'ın şarkıları eşliğinde dana gibi böğürenler, hüngür hüngür ağlayanlar vardı. Bunun dışında semtte bir kız ile konuşmak adeta ölüme davetiye çıkarmak ile eş anlamlı sayılabilirdi. Kızın babası ya da abisi veya bir yakını o kişiyi hiç acımadan öldürebilirdi. Tabii ki kızı da. Herhalde onlar da haklıydı. Bu azgın kalabalığın ortasına kim kızını veya karısını salardı ki?..

Kadınlar, kızlar çok önemli bir durum olmadıktan sonra kesinlikle dışarı çıkmazlardı. Bu alanda yine de en şanslı olanlar esnaf kesimiydi. Bir bakkal olsun, bir manav, kasap hiç farketmez, potansiyel birer ırz düşmanı adayıydı. Ama bunlar kurnaz, zeki insanlardı. Zaten akıllı, kurnaz olmasalar bu yoklukta esnaf da olamazlardı. Onlar bu yığınlar arasında gerekli gözlem ve tespitleri çok iyi yaparlardı. Kim yollu, kim çürük ya da kime yaslansalar, hangisinden zarar gelmez gibi hesapları çok iyi yapılırdı. Ve genelde fakirler arasında, dullar, yetimler, sahipsizler gibi seçenekler arasında mutlaka birilerini bulup becerirlerdi. Onlar öyle veya böyle bir şekilde ihtiyacını giderirdi.

Nasıl ki çürük mallarla, yüksek kazık kar oranlarıyla müşterilerine yaptıkları aynı muamele misali bu işte birçoğu çok becerikli sayılırdı. Kahvehanelerde takılan yığınlar, gençler, serseri tiplerin ise hiç şansı yoktu. Ya genelev ya pavyonda çene çalma nostaljisi ya da Beyoğlu'nda gizli takılan travestiler seçenekler arasındaydı. Ve bunlar için de bir hayli para gerekiyordu. Ayna Mahmut işte bu yıllarda sahnede yerini alıyordu.

Müthiş bir yetenekti. Boyacılık mesleği ona bu işi sağlayan en önemli faktörlerden birisi oluyordu. İş aldığı evleri boyarken haliyle ev kadınlarıyla muhabbet ederdi. Çenesi düşük kadın geçim sıkıntısından, hayırsız alkolik kocasından bahsederken, o dinlerdi. Kadın bir adım yaklaşırsa Ayna Mahmut koşar adım giderdi. Ve ona hayatının fırsatını sunardı. Arz talep dengesini çok iyi bilirdi. Sonra teklifini iletirdi. Sonra da Ayna Mahmut kahvehanelerde görünürdü. Kulaktan kulağa fısıltılar yayılırdı. Çoğunlukla gençler kendi aralarında hemen bir organizasyona girerdi. "Hey Osman annenler köyde değil mi?.." "Tamam senin yerine yirmi lira biz vereceğiz. Ayna Mahmut iki tane getiriyor." gibi konuşmalarda bir fikir birliği hemen sağlanırdı. Sonra da Ayna Mahmut yanında iki kadın ile yanında, birkaç çocukla sanki bu muhite ailece misafirliğe gelmişcesine gelir, Ahmet'in kapıda çalınırdı.

Tabii ki içerde on kişiden fazla bir grup da heyecanla bekliyordu. Adam başı toplanan yirmilikler anında Mahmut'a teslim edilir ve iki odada "sıraya geç" işlemi başlardı. Zaman geçtikçe Ayna Mahmut'un ünü de artıyordu. Birçok kişi onu arıyordu. "Mahmut abi arkadaş askere gidecek, bir partimiz var." diyen bir ricaya o da "Madem bu bir vatan hizmeti merak etmeyin çocuklar, iki saat içersinde hazır olun." derdi. Çevre muhitlerden, ilçelerden geçim sıkıntısı çeken ya da bu yolun yolcusu kadınlar da onu arıyordu. Ayna Mahmut adeta yürüyen bir genelev işletiyordu. Trafik hızlanmıştı. Semtteki bazı babalar ona bazen çıkışıyordu. "Ulan Mahmut benim oğlanı seninle görürsem fena yaparım, anladın mı beni ulan şerefsiz ." diye ikaz ediyordu.

İster istemez, arz talep dengesi bazen etki tepki dengesine de dönüşebiliyordu. Bir gün semtin bitirimlerinden birisi onu güpegündüz çarşı ortasında fena halde dövmüştü.Bu bitirim semtin azılı psikopatı Eşkiya Zafer,di.Ehli namus vatandaşlar tarafından para karşılığı kiralanmıştı. Ama o yılmadı, inatçı bir adamdı. Semtin bu önemli ihtiyacını gidermekde kararlıydı. Onun bir misyonu vardı. Çevresine sürekli: "Bu işler sevap işi" diyordu. Şikayetler sonunda uyuyan karakolunda dikkatini çekti. Karakol amiri komser Hamdi namazında niyazında, sevilen sayılan babacan bir polisti. Ayna Mahmutu karakola çağırdı ve onu sertçe uyardı. Sonrada tüm şefkatiyle güzel bir falakadan geçirtikten sonra ceplerinide bir güzel boşalttıktan sonra onu saldı. Bundan sonra Ayna Mahmut bir şekilde karakolunda ihtiyacını giderecekti. Sonuçta onlarda insandı.

Ayna Mahmuttan sonra önemli bir isim daha vardı. Semtin güzeller güzeli Sevim de ileride onun has elemanlarından birisi oluyordu. Mahallenin yakışıklı gençlerinden birisi ile konuşuyordu ve her genç kız gibi ona korkunç bir şekilde aşık olmuştu. Yakışıklı gençte elbette bu aşkın karşılığını gereken şekilde verecekti.Sevimi becerdikten sonra terketmekte saniye bile kaybetmemişti. Sevim şok geçirmiş bir haldeydi.Günlerce hüngür hüngür ağladıktan sonra bir karara varmıştı. Madem o onu terk ediyordu o da bunun intikamını onu en yakın arkadaşı ile aldatarak alacaktı. Tabii ki en yakın arkadaş da işini hallettikten sonra terk etmekte saniye kaybetmedi. Sevim çıldırmıştı, psikolojisi iyice bozuluyordu. Bu kez terkedenin en yakın arkadaşını buldu. O da terk etti. Sonra bir diğerini buldu .Bir diğeri daha oldu. Sayı sürekli artıyordu.Sevimin adı piyasada bir anda "Lastik Sevim" olarak anılmaya başladı.

Sevim iyice çıldırdı.Bunun intikamını hemen herkesten almaya ant içti. Önüne gelenle yatmaya başladı. Aşırı içkisi psikopat davranışları son sürat artıyordu. Bir gün bir arabanın içersinde beş kişi ile görüldü. Daha sonrada bir minibüsün içinde on dört kişiyle görülecekti. Sonraları bir evde görüldü. Komşular eve giren çıkan insanların sayısından ürkmüştü. Pantolonunu ilikleyen, fermuarını çeken evden fırlıyordu. Sevimin feryatları duyuluyordu." Ne biçim erkeksiniz ulan siz, yok mu başkası" diye bağırıyordu. Aynı esnada kahveye doğru koşan biri yardım talebinde bulunmuştu. Bir okey masasında apar topar kalkan dört beş kişi koşar adım eve gelmişti. Bu semtte yatmadığı insan parmakla gösteriliyordu.

Sonunda Ayna Mahmut Sevimin imdadına koştu .Bu işi profösyenelce yapması için gerekli telkin ve nasihatlerde bulundu. Lastik sevim daha sonra yaşamına bir çeki düzen verdi. Artık parada kazanıyordu. Daha soraki yıllar da ortalıktan kayboldu. Birisi ile evlendiği ve başka bir vilayete yerleştiği gibi dedikodular yayıldı.

Ayna Mahmutun cenazesinde az sayıdaki insanların arasında görünene kadar aradan yirmi yıl gibi bir süre geçmişti. Onu cenaze de görenler şok geçiriyordu. Yirmi yıl sonra nereden çıkmıştı?.. Zamanında yattığı tipler şimdiler de kırkını, ellisini deviren çoluk çocuk sahibi amcalar olmuştu. Buna rağmen Sevim güzelliğinden pek fazla bir şey kaybetmemşti üstelik mihrabı yerli yerindeydi. Çarşı içersinde dolaştığında onu tanıyanlar sağa sola kaçıyordu.

Cami avlusunda Ayna Mahmutun tabutu başında birkaç dua okuduktan sonra çarşı içersinde yürüdü. Gözleri ile çevreyi, esnafları, kahvehaneleri bir radar gibi tarıyordu. Gençlerin takıldığı bilardo salonu önünde durmuştu. Onlara gülümseyerek bakıyordu. Bir çoğunun babası diğer kahvelerden, dükkanlardan korku dolu gözlerle onu izliyordu. O bu bakışların farkındaydı. Arkasını dönerek yürüdüğünde ise dört beş genç onu takip ediyordu.

Söylentilere göre, Sevim intikam almak için kesin dönüş yapmıştı. Henüz daha işi bitmemişti. Semt nüfusunun en az yarısı ile yattığı biliniyordu. Şimdi sıra, geri kalan yarıdaydı.