Ütopik Renkler

Bir günlüğüne ben ol, benim gözlerimden bak hayata
Benim ayaklarımla tırman yokuşu
Benim kalbimle sev insanı ve benim vicdanımla sar yarayı...
Gurur bilme cebindeki parayı
Ölmeden tanı cenneti, cehennemi
Sen de Allah’ın kulu, ben de...
Aynı güneşle ısınıyor, aynı güneşle aydınlanıyor tenimiz
Aynı gök kubbenin altında yazılıyor kaderlerimiz
Eşitliği bozan yanlış algılarımız!..

Evet; bir günlüğüne ben ol!
Benim gibi düşün, benim gibi yaşa
Madem ki, sevmeliyiz Yaradan’dan ötürü yaratılanı
Öyleyse bir günlüğüne sev beni ve öğret bana
Nasıl anlaşılır zenginle-yoksul farkı
Sen paradan, ben gönülden zengin
Acaba kim daha zengin?..

Yaşamı küstürmeden, ölümü uyandırmadan
Eşitlenmeli hakkımla, hakkın
Ne sen benden fazla, ne ben senden eksik
Toprağın altında cümle alem eşit...

Gecikme! Tut sana benzemeyenlerin elinden
Yokla aklını! Ve otur yoksulun, açlıktan ölenin sofrasına
Umudu, kuru ekmekte bulan zavallının gönlüne su serp
Huzur taşı, sevinç yükle hayatlarına
Sen yoksul, o zengin olsun bir günlüğüne!..
Yani ben ol!
Yani benim kadar uzak kal bolluğa, berekete!..

İkimiz de biliyoruz ki, buluta girerse ölür güneş
Gölgelenir hayat, ışığı kaçırmamak gerek!..
Öyleyse ben ışığı, sen karanlığı kucakla
Benim uzaklığım kadar uzak ol zenginliğe
Sofran boş kalsın, açlıktan nefesin koksun
Gökten yere in, toprağa değsin ayağın
Yalandan olsa bile, yoksullaş bir günlüğüne
Ben çıkayım bu kez göğe, ütopyam renklensin...
Bitmek-tükenmek bilmeyen şu koca hazinem,
Gönül zenginliğim, hayatla bayramlaşsın...
Senin de gözünü Allah doyursun!..

Rukiye Çelik
ANKARA/ 15 Mart 2015