Tanýþmýþtýk senle yaz ortasýnda
Ýsmihan eminin sinemasýnda
Ýkimiz de henüz küçük çocuktuk
Sakal yok, býyýk yok, yarý buçuktuk
Hayâller kurardýk; olak hukukçu
Felek þamar vurdu; olduk gugukçu
Býyýklar terlerken yollar ayrýldý
Nevin ile Þükran bize darýldý
Sen Ege’ye geçtin, men Ýstanbul’a
Ara bir soruþtuk “Neydirsen ola?”
Gözden ýrak idik, gönülden de olduk
Bir baktýk ki ikimiz de kaybolduk!
Adýmýz sanýmýz kimin dilinde
Ömrü heder ettik Arap çölünde!
Altmýþýmdan sonra soraðýn geldi
Gençlik hatýratý sinemi deldi
Saç sakal aðarmýþ, göbek salmýþýk
Dünya nimetinden ne kâm almýþýk?
Yüreklerde hele Kars hevesi var
Telefon açtým ki, neve sesi var!
Gidek Kars’a deyim “hele dön de gel”
“Kýzýlçakçak trenine min de gel!”
Ne küs gardaþýndan, ne galmagal et!
Musalla taþýnda hakkýn helâl et!
Cahit Kýlýç
Ýstanbul, 22 Eylül 2017
