Tanışmıştık senle yaz ortasında
İsmihan eminin sinemasında
İkimiz de henüz küçük çocuktuk
Sakal yok, bıyık yok, yarı buçuktuk
Hayâller kurardık; olak hukukçu
Felek şamar vurdu; olduk gugukçu
Bıyıklar terlerken yollar ayrıldı
Nevin ile Şükran bize darıldı
Sen Ege’ye geçtin, men İstanbul’a
Ara bir soruştuk “Neydirsen ola?”
Gözden ırak idik, gönülden de olduk
Bir baktık ki ikimiz de kaybolduk!
Adımız sanımız kimin dilinde
Ömrü heder ettik Arap çölünde!
Altmışımdan sonra sorağın geldi
Gençlik hatıratı sinemi deldi
Saç sakal ağarmış, göbek salmışık
Dünya nimetinden ne kâm almışık?
Yüreklerde hele Kars hevesi var
Telefon açtım ki, neve sesi var!
Gidek Kars’a deyim “hele dön de gel”
“Kızılçakçak trenine min de gel!”
Ne küs gardaşından, ne galmagal et!
Musalla taşında hakkın helâl et!
Cahit Kılıç
İstanbul, 22 Eylül 2017
