Gülüşleri Çalınmış Çocuklar
|
Ömre yüklendi kader, kovanını terk etti arı Yaprağı tükendi zamanın, takvim üzgün Hayat yorgun, çabuk geçiyor yıllar sayılı gün... Çıplaklığına soyundu meyvesiz ağaç Yanık kokusu sinmişti üstüne Onca acıya inat bükmedi boynunu dal Kedere aldırmadan seyretti alemi çiçek... Elleri koynunda bir anne belirdi kapıda Dev bir dünya, bir gezegendi bastığı yerde Büyüdü büyüdü, kocaman oldu acıların yolunda Ana vatan, Anayurt dendi adına Çocukların gözlerinde, Anadolu'da bir anne... Mayın tarlalarında, namluların ucunda Savaşların ortasında, toz-duman içinde Yaralı kuşlar, öksüzler, yetimler, hüznün ve acının izlerinde Ve çocukların ruhlarında karanlık dünyalar Ana kucağından uzak, unutulmuş güvercinler... Ölmesin beyhude insanlar Ölürse bir kadın, ölürse bir anne Yıkılır dünyalar çocuk akıllarında Ölürse bir çocuk, binlerce kez ölür anneler Islak yüzlerini kurutsa da güneş Eksilmez gözlerinden yağmurlar... Sen ölme kadın, çoğalır öksüz yalnızlıklar Sen ölme anne, yarası kapanmaz çocuk kalbinin Ölürsen sen, bütün dünya ölür Hayat yolunda, çıplaklığına soyunur ağaç Kızgınlığı unutur, hükmeder toprağına kan Yetimlerin evreninde üşür yürekler Ve kendi coğrafyasında acı çeker Gülüşleri çalınmış çocuklar... Rukiye Çelik 5 Ağustos 2019
|
|
Rukiye Çelik kimdir? | ![](/anagrafikler/yildiz.gif) | Ne yağmurla ıslanır bu deli yürek, ne bulutla sürüklenir. Dağlar aşar, zifiri karanlıkta yıldız olur parlar, öylesine dostluk aşkı taşır ki o yufka yüreğinde, aklından bile geçiremez uzanan bir elin çiçek yerine dikenle kendisine merhaba diyeceğini...Daima dürüstlüğün durağıdır onun yeri. Sana-bana-ona değil; yalanadır isyanı...Yüreğinde yaşattığı ikizler, güzellik ve iyiliktir yalnızca... Dayanamaz ne ayrılığa, ne de acıya....Sevmez, ne hüznü ne de kederi. Tüm içten dostluklara merhaba...
. |
|
|