Sen yokken...
Her aydýnlýðýn güneþi,
Her karanlýðýn geceyi beklediði gibi
Bekliyorum seni.
Çamurlu yanýndan yürüyorum yolun
Sebepli sebepsiz her þeye küfrediyorum
Sen yokken...
Yaralarýmý sarmaya çalýþmýyorum.
Yeniden kanatýyorum
Kabuk baðlamaya yüz tutan yerlerini.
Seviyorum kanamasýný
Sen kanattýðýn için.
Sen yokken...
Yalnýz dikenlerini görüyorum
Yedi veren gül aðacýnýn.
Her þey, her yer zavallý.
Düþman oluyoruz yüreðimle birbirimize.
Sen yokken...
Elime el deðse de
Bir elden öteye geçmiyor.
El ele deðince halbu ki
Yürek yüreðe dokunmalý,
Dalýnda güller açmalý,
Güle bülbüller konmalý.
Yokluðunda olmuyor bunlar.
Ýçli þiirler,
Ayrýlýk kokan þarkýlar dinliyorum.
Sen yokken...
Ben de olamýyorum.
Bir beceriksizlik dolaþýyor ellerime,
Bir acemilik ayaklarýma.
Ne sensiz yapabiliyorum,
Ne sana gelebiliyorum,
Ne de
Ne de sensiz ölebiliyorum...
