Sabaha doðru askerler hala nöbetteydi. Bahtiyar askerlerin ikram ettiði kurabiye ve çayýný yudumlamýþ hemen kulübenin yanýnda oturuyordu. Þimdiye kadar bir tane olsun araba giriþ yapmamýþtý.

Hava serindi. Bahtiyar bu serinliðe dayanabileceðini düþündü. Asker kulübesi sýcak ve içeride cereyan ocaðý yanýyordu. Ýçeriye giripte o tatlý sýcaktan istifade etmeyi istemesine raðmen kendini zapt etti. Saatine baktý, sabahýn beþiydi. Oturduðu banktan kalkýp olduðu yerde volta atmaya baþladý.

Nöbetçi asker ona seslendi. “Baksana üþüdüysen içeriye geç. Bir sürü yol tepmiþsin, havanýn soðuðu dokunabilir.”

Bahtiyar “Teþekkürler asker aða, biraz ýsýnsam iyi olacak ama beklediðim nöbet deðiþim aracý gelmedi. Yanýlmýyorum deðil mi?”

Asker “Nöbet deðiþim aracý diye bir þey yok. Hemen ileride gördüðün bina biz askerlerin konakladýðý yer. Oraya yürüyerek gideriz.”

Bahtiyar “Keþke daha önce söyleseydiniz. Þimdiye kadar yola çýkar otostop bile yapabilirdim. Neyse ziyaný yok. Haydi bana eyvallah.” Dedi arkasýný dönüp boþ otoyolda yürümeye baþladý.

Güneþ yoktu ama aydýnlýðý görünüyordu. Bahtiyar iþlek bir yola girmiþti. Ýleride ki sapakta arabalar Ýskenderun istikametine dönüyor yol alýyorlardý. Bahtiyar bir arabaya el etti. Araba durdu. Þoför camý açtý. “Ýskenderun’a mý gidiyorsun, gel bin.” Dedi.

Bahtiyar arabaya bindi, ilerlediler. Þoför bir sigara yaktý, Bahtiyar’a da verdi. Her þey yolunda gidiyordu ama Bahtiyar önüne bakýnca sigaralý eli koltuða deðmiþ ve yakmýþtý. Utancýndan mahçup oldu. Þoför görmemiþti ama Bahtiyar arabadan indiðinde koltuktaki yanýk izi görecekti.

Araba bir petrol istasyonunda durdu. Benzin alýyorlardý. Þoför arabadan indi. Bahtiyar ise içeride kaldý, koltuða yaptýðý izi böylelikle gizlemiþ oldu. Þoför az sonra geldi, tekrara yola çýktýlar.

Karaðaç’a gelmiþlerdi. Þoför “Ben Belen’e gidiyorum. Seni Karaðaç’ýn çýkýþýnda indireyim. Servis geçmezse þehir merkezine yürüyerek gidersin, uzak deðil.”

Bahtiyar “Param pulum yok, nasýl ödeþeceðiz bilmiyorum.”

Þoför “Önemli deðil, bir iyilik sende yaparsýn olur biter. Yalnýz benim koltuðu yakmýþsýn, paran olsaydý bu yüzden para alýrdým. Her neyse yolun açýk olsun.” Dedi, Bahtiyar’ýn cevap vermesine fýrsat kalmadan arabasýný sürdü.

Bahtiyar mahçuptu ama bu sorunun bitmesine sevindi, þehir merkezine doðru yol aldý. Ýnönü anýtýnýn oradaydý. Az ileride servis aracý bekleyenleri gördü. O servisi beklemeyecekti. Kendisini Kilis’e götürecek otobüs garajýnýn yerini biliyordu. ‘Hem gezerim, hem spor, hem temiz hava alýrým’ diye düþünerek ilerledi.

Otobüs garajýnýn olduðu sokaða döndü. Ýleride bir polis karakolu olduðunu biliyordu. Hemen yanýnda da bir bankamatik olmalýydý. Ýki yeri de yaklaþýrken gördü. Bankamatiðin önüne geldi, kýsa bir iþlemden sonra yetecek kadar para çekti. Geri dönüp garaja girdi.

Karný çok açtý, etrafýna bakýndý, garajýn dýþýnda seyyar bir dürümcü gördü. O yüne ilerledi. Kebapçýdan iki dürüm yapmasýný istedi. Kebapçý hazýrlýða koyuldu. Hazýr dört þiþteki etleri yanan mangala koydu, elindeki karton parçasýyla közleri ateþledi.

Dikkatle izliyordu Bahtiyar, kebapçýnýn bir hareketini bile kaçýrmýyordu. Bu merak açlýktandý. Kebapçý iki lavaþa sosunu sürdü, yeþillikler koydu. Piþmiþ etleri lavaþýn üzerine lavaþý kapayarak çekti, dürümleri hazýr hale getirdi. Bahtiyar cebinden on lira çýkarýp verdi. Oturduðu taburede afiyetle dürümünü yemeye baþladý.

Bahtiyar’ýn otobüsü kalkmak üzereydi. Bahtiyar cebindeki bileti tekrar kontrol etti, biletteki firma ismine baktý. Bineceði otobüste yazan firma ismiyle aynýydý. Koltuk numarasýna baktý. Otobüse girip ortalarda bir yerde olan koltuðuna oturdu.

Az sonra otobüsün içi ful dolmuþ ve þoför korna çalarak otobüsü hareket ettirdi.

Otobüsün sol tarafý deniz manzaralýydý. Akçay köprüsünü geçmiþler, Denizciler mahallesinden Sarýseki’ye oradan da Payas’a varmýþlardý. Saat on civarlarýnda otobüs Kilis’e giriþ yaptý. Þoför garaja girince “Cümleten geçmiþ olsun.” Nidasýyla yolculara seslendi.

Bahtiyar’ýn ilk yaptýðý þey dükkaný olan tahýl hangarýna gitmek oldu. Onu kapýda ustabaþý karþýladý. Ustabaþý “Bahtiyar bey aileniz sizi merak etmiþ, sizin her akþam telefon açacaðýnýzýn beklentisi içindeyken telefon edilmeyince telaþlanmýþlar.” Dedi.

Bahtiyar “Sorma baþýma gelenleri, teröristlerin arasýna düþtüm. Kritik bir anda ellerinden kurtuldum. Aracým onlarda kaldý. Yolumu yürüyerek arþýnladým. Evden önce ilk buraya geldim.”

Ustabaþý “Gerçekten geçmiþ olsun. Yapmamý istediðiniz bir þey var mý. Evinize telefon edip haber vermek gibi.”

Bahtiyar “Ben haber veririm þimdi, Ama önce Adana’daki dayýmýn oðlu Rýdvan’a telefon açacaðým. Yollarda aklýma hep iþimi büyütmekle ilgili þeyler geldi. Bursa’da bir yer kiralayýp vinç iþine gireceðim. Bu iþ ortaksýz olmuyor. Biliyorsun dayýmýn oðlu makine mühendisi ama o da benim gibi tahýl tüccarý.” Dedi ekledi. “Gideyim yazýhaneme telefonumu açayým. Yorgunluðumu ancak böyle atacaðým. Ben yokken satýþ yaptýnýz mý?”

Ustabaþý “Gerçekten siz gidince iþ yerimizden bereket fýþkýrdý. Depodaki kuru fasulyelerin yarýsý satýldý. Ama satýn alanlar Katar’lý tüccarlardý. Ýsmimizi mi duydular tesadüf mü bizi bulmalarýný bilemedim. Çünkü kýtanýn öteki ucu Katar”

Bahtiyar yazýhanesine girdi. Dayýsýnýn oðlu Rýdvan’a telefon açtý. “Alo Rýdvan ben bir þey düþünüyorum. Sen mühendissin, makinelerden anlarsýn. Beraber vinç imalatýna girsek, ortak olarak. Bu iþ için Bursa’yý düþünüyorum. Sen çizimlerini yapacaksýn, gerisi kaynak yapacak iþçilere kalacak.”

Rýdvan “Güzel olur, bende böyle çok düþündüm ama cesaretim yoktu. Bu tür iþler için ardýmýzda potansiyelimizi yükseltecek büyük bir cesaretin olmasý gerekirdi. Bu sen teklifi edince tamamlandý. Zorlu ve güç bir iþ vinç imalatý. Bunu herkes baþaramaz. Adamýn zihni çelik gibi olmalý ki aklýný bu iþte rahat kullanabilmeli deðil mi.”

Bahtiyar “Sermayemiz haylice yeter, dediðin gibi potansiyele gitmek deðil potansiyelin bize gelmesi lazým. Bunda karar kýldýysak yarýn senin yanýna gelir, Adana’dan beraberce Bursa’ya yola çýkarýz.” Dedi ekledi. “Bu yeni iþimizin müsebbibini anlatsam inanmazsýn. Yollarda geldi aklýma bu. Suriye’de ofis açayým dedim. Sýnýrdan geçer geçmez federal bir örgütün eline düþtüm. Elimden yanýzca arabamý aldýlar. Suriye’ye girmeden önce polisin biri beni uyarmýþtý. Bu uyarýyla tüm paramý Antakya’da bir bankaya yatýrdým.”

Rýdvan “Geçmiþ olsun, benim burada ise dolandýrýcýlar cirit atýyor. Geçen gün kelli felli, þýk giyimli biri geldi. Benden elli ton mýsýr alacaðýný söyledi. Ben adet edindim, polise müracaat edip bu kiþinin GBT’sini sorgulattým. Ne çýksa iyi, yirmi yedi suçtan sabýkasý çýktý. Sonra adamý bir þekilde baþýmdan savdým.”

Bahtiyar “Herkes senin gibi düþünemiyor. Sýradan bir vatandaþýn polisteki GBT’yi kullanmasý imkansýz bir þey. Sen polisle araný rayýna oturtmuþsun. Polis Vazife ve Salahiyet Yönetmeliði’de böyle bir mevzuat var mý bilmiyorum ama bu kanunlaþýrsa vatandaþ büyük bir sýkýntýdan kurtulur.Çünkü GBT vatandaþýn kullanýmýna açýlýrsa çok þey deðiþecek.”

Tuna M. Yaþar