Ruh'un farkýna varmak kadar acýtýr mý hayat? Kabulleniþ, yaþamayý kolay kýlar mý? Bilmiyorum. Aðýr bir düþünce, hissettirdiði gibi. Nefesim daralýr.
Oysa, özgürlüðü mercek altýna almýþtým. Beni her daim aðlatan kelime: özgürlük. Önceleri coþku ile, sonra hýçkýra hýçkýra , yüksek sesle aðlatan kelime. Kontrolsüz. Derin. Kimbilir , herþeye raðmen soyut kalan belki. Özgürlük.
Ýnsan ne kadar özgür? Yanlýþ anlaþýlan, sahiplenilen, uðruna can verilen Özgürlük nedir?..
Sayfalarca yazýlýr hikayesi var. Anlamý, anlaþýldýðý kadar, saptýrýldýðý kadar, aslý kadar. Beylik laflarla, haykýrýþlarla, fedakarlýklar, kahramanlýklar, hazin, hüzünlü, coþkulu ve illa ki gerçek hikayelerle anlatýlan Özgürlük. Yürek olmadan anlamýna varýlmaz. Yürek olmadan söylence sadece, kuþkulu. Duygusuz yaþanan her an gibi.
Hayatýn kamçýsý þakladýkça, hýrslar hortlar. Özgürlük, kiþinin malý mülkü kadar. Ruh, derinlerde hapsolmuþken, özgürlük nefsin doyumsuzluðu kadar.

Herþeyi bir kenara býrakýp öylece kalmak huzurlu olmalý. Rahat býrakmayan düþünceler hayallere salýverir insaný. Paydos etmeyen mantýða, kendini kaybetmeyen akla mahkûm mu?..

eylül