Yakýn siyasi tarihimizde, büyük bir devlet ve siyaset adamýndan sadýr olmuþ, ama her tarafa lastik gibi çekilebilecek türden bir vukuatlý söz vardýr ya hani
“Benim memurum iþini bilir”

8.Cumhurbaþkanýmýz merhum Turgut Özal’ýn birtakým ezeli ve ebedi hasýmlarý, uzun bir metnin arasýnda cýmbýzla çekip aldýklarýný tahmin ettiðim bu siyasi duvar sözünü, bin bir itinayla iþleyip diþleyip sonracýðýma bir güzel yaldýzlayýp ve akabinde cilalayýp neredeyse bir Atasözümüz kadar parlatmýþlardýr!

Sanki Rahmetli Özal böyle demekle rüþvet illetine bulaþýlmasýna kerhen onay vermiþ ve hay aklýmla bin yaþayayým iþte memuruma rahat bir yaþam formülü geçinebilmeleri için ikinci bir kaynak gelir ne var bunda der gibisinden bu hususta memurlara yeþil ýþýk yakmýþ…

Külliyen iftira harbiden yalan, ama ben þuna hayret ediyorum mütemadiyen, bugüne kadar hiçbir Allahýn kulu çýkýp da “Ey Millet elhak doðrudur Turgut Özal böyle bir söz sarf ermiþtir amma bununla asla ve kat’a rüþvet rezaletini kastetmemiþtir hiç Onun gibi bir insan böyle bir pisliði ve illeti teþvik edebilir mi el insaf el izan!” diyememiþtir…

Ama iþte ben söylüyorum, Özal gibi ulvi ve mümtaz bir þahsiyet toplumlarýn kokuþmasýna ve çürümelerine sebebiyet veren “Dön baba dönelim” ve “kitabýna uydurma” kepazeliðini teþvik eder mi hiç, buna imkan ve ihtimal var mý?

Olsa olsa “Benim memurum iþini bilir” demekle bir takým yan gelir yollarýný anýmsatmýþ olabilir, nedir bunlar, memurun köyünde arazisi vardýr bakamadýðý bu arazisinden ve bahçesinden topraðýna iyice bakmak sayesinde ek gelir elde etmesini, yahut kimi memurlarýn çalýþmayan hanýmlarýnýn bir takým eliþi taký eþyasý ve giyim tasarýmlarýyla evin bazý ihtiyaçlarýnýn karþýlamasýný yahut bekar bi kýzý varsa bunun için hali vakti yerinde bir damat seçerek zengin bir dünürle hýsým falan olmasýný yani bu gibi meþru kazanç yollarýný teþvik etmiþtir aksi halde baþka türlü düþünmek Rahmetli Turgut Özal’a karþý büyük bir edepsizlik ve insafsýzlýktýr…

Bu zaruri açýklamayý yaptýktan sonra gelelim asýl konumuza, yani Asgari Ücretli denilen, ismiyle müsemma en düþük ücretle çalýþtýrýlan ve kolay kolay kimsenin aklýna gelmeyen, mucizevi bir yaþam savaþý veren ve geçimlerine kimsenin akýl erdiremediði cefakar ve fedakar isimsiz kahramanlara…

Ülkemizde asgari ücretlilerin gerçekten de hali pür periþan.En zor ve en aðýr iþlerde, hiç durmamacasýna cansiperane bir þekilde çalýþan ama tabiri caizse hiçbir hükümet tarafýnda insan yerine konulmayan bu insanlar gene de her þeye raðmen sessiz sedasýz, gürültüsüz patýrtýsýz kimseye pek sezdirmeden aðýr aksak geçinip giderler…

Çoðunun aileleri kalabalýktýr. Evleri kiradýr. Köylerle kasabalarla bir baðlantýlarý yoktur! Gene çoðu asgari ücretlilerde sadece evin reisi çalýþabildiði halde aldýðý ücretin neredeyse yarýsýna yakýn bir miktar olan kirasýný, faturalarýný, çocuklarýn okul harçlarýný aslanlar gibi öder bununla da kalmaz, mutfaðýný yiyeceklerle evini beyaz ve diðer muhtelif eþyalarla bir güzel donattýktan sonra inanýlmasý zor ama ceplerinde de biraz mütevazý harçlýklarý da kalýr üstüne üstlük…

Yiyecek derken kastettiðimiz varsýl sofralarýný süsleyen cicili bicili envai çeþit yiyecekler ve kýrmýzý et, enginar, brokoli, kivi, muz, havyar, mantar deðil hani..
Ekmek, bulgur, makarna, patates, soðan turp havuç, Arnavut biberi falan…
Ucuzluðu esnasýnda haftada on beþ günde bir iki kýlçýklý balýk
Gene armut yok, ayva yok, nar yok, çocuklarýn geliþimini saðlayacak süt yok…

Bu alýnabilenlerle bile onlarýn bir ayýn sonunu nasýl getirebildiklerini anlayabilmek akla ziyan… Ama bu koþullarla ve bu kýsýrdöngü içerisinde her ayýn sonunu getirebildikleri de bariz bir gerçek…

Gazetelerde, televizyonlarda onlarla ilgili hiçbir müspet haber bulamazsýnýz!
Çalýþma ve maliye bakanlarý, her zaman asgari ücretlilerin her kayýt ve þartlar altýnda geçinebilecekleri inancýna bihakkýn inanarak plan ve projelerini hayata geçirirler…

Hükümetler, memurlarýnýn aðzýna zaman zaman cüzi zamlarla da olsa bal çalmayý ihmal etmez Ama iþ asgari ücretlinin ücretini tespit etmeye gelince hararetli tartýþmalar, atýþmalar, ardý ardýna kalabalýk toplantýlar vs.vs.

Oysa her þey iþin baþýndan bellidir zaten. Yüzde kaç verileceði ve gene bir sürü vebale girileceði gün gibi barizdir ama gelin görün ki illa da danýþýklý kavgalar her seferinde iþin tuzu biberi olacaktýr. Bu olmazsa olmaz bir kuraldýr hatta çok iddialý bir açýklama olacak ama bir gelenektir!

Yok Türk Ýþ böyle diyor, falan böyle filan böyle aaa hükümet bu defa sürpriz yapar bakýn görün yüzde 50…

Sonra gün gelir devran döner o yüzde elli diye umut edilen yüzde üçü beþi geçmez ve her seferinde olan gene garibim asgari ücretliye olur!.

Benim asgari ücretlim, gizli kasalarýna altýn, döviz saklayamaz, hisse senedi borsa gibi þeylerin adýný bilir sadece, ihale ve iþ takipçiliði yapmaz, eh garibandýr ya o sebepten mafyacýlýktan da týrsar, inþaat, otomotiv gibi kýyak iþlerin zaten semtinden geçmez, ihracat, ithalatýn adýný bilmez…

Gece gündüz, vardiyalý vardiyasýz, yarý aç, yarý mutlu, uykusuz, her an iþten atýlma korkusu ve stresiyle çalýþýr ancak benim asgari ücretlim…

Benim asgari ücretlim Allah ne verdiyse yer, içer, giyer harcar…
Ne grev, ne eylem yapar,
Kendi âleminde, buruk bir yaþam telaþýyla geçinip gider

Benim asgari ücretlim iþini bilir!