Biraz daha çabaladýktan sonra vicdan muhasebesinden sýnýfýmý geçmeyi düþündüðüm bir zamandý. Gerçi vicdaným hiç doðmamýþ gibi rahattý. Ama bedenlerimizi temiz, kalplerimizi bozulmamýþ olarak koruyabilmek neredeyse imkansýzdý. Coþkunun benliðime geri dönmesini istiyordum. Ve aþk üzerine kullanýlabilecek bütün mecazlarý üstüme alýnabilecek kadar cesurdum. Kalbim kadar canlý, kalbim kadar açýktým her þeye. Ellerimi tutacak adý umut olan bir varoluþ arýyor olmalýydým belki de.

Bütün anlamýný kaybeden deðerler gibi, anlamýný yitirmiþ sorularla boðuþup duruyordum. Ýçimdeki ruh savaþýný dengeleyecek bir neden olmalýydý. Sessizlikten aldýðým tat kadar lezzetli ve naif olmalýydý. Tüm bilgeler gibi suskuyu mesken tutmuþ gönlümde; nokta atýþý bir gerçeklikti arzuladýðým.

Yaþamdaki hayal kýrýklýklarýndan saklanýlabilecek tek yer kendi gerçekliðimiz deðil miydi sonuçta?Dudaðýmdaki tebessüm provalarýyla özentisiz aþklar biçiyordum; hasret kumaþýndan. Yaþamýn olgunlaþtýramadýðý hayallerimle savrulup duruyordum ordan oraya. Ama bir o kadar aðýrbaþlý, bir o kadar umursamaz davranýyordum herkese.

Bir andý, bir ýþýktý, bir heyecandý. Bir lügat yanýlmasýydý ki; bütün heceleri aþktý.Yanlýþlýkla düþtüðü yanlýþ bir kentte, bütün yüzler gibi sýradan bir yüzdü. Sözcüklerle anlatýlamayacak kadar masum, vakur, esrikti .Bulunduðu þehre ait deðilmiþ gibiydi. Belki de, gerçekliðini kaybetmiþ bir þehrin tek gerçeðiydi…

Ayrýldým… Yaþamasý için tuzaklar kurar durumda býraktým þehri ona. Bir de benim de daha önceleri oynadýðým sahte ve eski oyuncaklarý. Kendim için büyüdüðüm bir þehri býraktým. Ve anlamayý reddettim bütün anlattýklarýný… Yitirmiþ ve yitirilmiþ olmanýn verdiði hazzý yaþadým bir süre. Gözlerimde boðarken gözyaþlarýmý; sol yanýmda taþýdýðým kangren bir kalple ayrýldým…

Bir ismi kaldý aklýmda. Bir de bakýþlarýndaki yazgý. O bana yasaklý, ben onda saklý. Bir unutuþ cümlesinin baþ harfiydi ismi. Þimdi gül fýrtýnasý gönlümde; bir can yitiði…

lal-i handan