-Anne!
-Efendim kýzým…
-Ben gidiyorum.
-Ýyi git…Akþama erken gel, karanlýða kalma…
-Annee!Gidiyorum dedim, sanaa…
-Kýzým git dedim ya iþte…Aaa, bir türlü þu filmi izlettirmediniz bana…
Uyarmaya devam eder kýzýný;
-Akþama erken gel, yemekte bir aile olalým, tamam mý kýzým?.
-Peki anne, zaten hep filim önemliydi senin için…Gittim ben…
-Ufff, sen ne anlamaz þeysin be kýzým!..
Anne nihayet reklam arasýnda izlediði dizi filmden baþýný kaldýrmýþtýr. Kýzýnýn yokluðunu o anda farkeder.
-Aaa, gitmiþ kýzým!Sevill, kýzým nerdesin? Sevil...Sevill...
Ve kulaklarý saðýr eden iki el silah sesi yayýlýr eve, sanki duvarlar yýkýlýr.
Kýzýnýn kilitli oda kapýsýný yumruklarken de gözlerinde yaþ; aðzýnýn içinde korkunun tadý, yüreðinde acý vardý.
Dudaklardan havaya acý bir çýðlýk yayýlýr:
-Yavrumm aç kapýyý, kýzýmmm…evladýmm! Ne olur gitmeee!


Emine Piþiren/Bursa

04.Þubat.2010