İhtiyarın Can ve Cemal Korkusu Dünya Perdesi Ardından
Canın, canım olsun hey abdal.
Gönlün çoçukluğundan beri çekerdi;
Şahsıma yüklendiğim yükü,
Nerden bilirim ?
Sen; nerden bildiğimi;
Köpek gibi bilirsin,
Yalında.
İt değilsen eğer,
Ben senin ne bok yediğini dahi;
Bilirim.
Zaten korkun ve edindiğim Ruh a,
Eziyetin budur küçük adam.
Yine de, severim seni.
En azından,
Sen varsın.
Hiç yoktan iyisin.
AMA, (YANİ KÖR) ;
Şunu da bil..
Bu halin ve köpekliğinle,
Çok can sıkıcısın.
Ne olur, yalvarmıyorum ama;
Aslına dön de;
Ben gitmeden,
Senin var olup,
Olmaman anlamını yitirmeden,
Seni; dünya gözü ile,
Bir daha, göreyim..
Sen; bırak mevlanayı filan,
Gerekiyorsa nefsinde,
Zorunluluksa nefsince,
Tırnağına su dökmeye çalış;
Ama arkasına saklanma.
Ha, elimde senet yok ama,
Benim gönlüm,ÇEKÜLÜM,
DER, ki ;
Sen var olsan ne olur;;
Ne olur, olmasan.
Elinide öperim, ama;
Kayıp olana var deyemem.
"Bir Cesarettir var olmak,
Hakkı ile; Korkmadan,
Korku dahi neymiş,
Görmeyi istediğim surette ? "
Yine de öptüm ellerini.
Tamam..Sustum..
Mustafa Ahmet Tunç CAKAR
"Ahmet' ten Ahmed' e " şiir kitabı ikinci şiiridir.
13/Şubat/2010 Cumartesi 00:53 Bir yerlerde..
