Ýhtiyarýn Can ve Cemal Korkusu Dünya Perdesi Ardýndan

Canýn, caným olsun hey abdal.
Gönlün çoçukluðundan beri çekerdi;
Þahsýma yüklendiðim yükü,
Nerden bilirim ?
Sen; nerden bildiðimi;
Köpek gibi bilirsin,
Yalýnda.
Ýt deðilsen eðer,
Ben senin ne bok yediðini dahi;
Bilirim.
Zaten korkun ve edindiðim Ruh a,
Eziyetin budur küçük adam.
Yine de, severim seni.
En azýndan,
Sen varsýn.
Hiç yoktan iyisin.
AMA, (YANÝ KÖR) ;
Þunu da bil..
Bu halin ve köpekliðinle,
Çok can sýkýcýsýn.
Ne olur, yalvarmýyorum ama;
Aslýna dön de;
Ben gitmeden,
Senin var olup,
Olmaman anlamýný yitirmeden,
Seni; dünya gözü ile,
Bir daha, göreyim..
Sen; býrak mevlanayý filan,
Gerekiyorsa nefsinde,
Zorunluluksa nefsince,
Týrnaðýna su dökmeye çalýþ;
Ama arkasýna saklanma.
Ha, elimde senet yok ama,
Benim gönlüm,ÇEKÜLÜM,
DER, ki ;
Sen var olsan ne olur;;
Ne olur, olmasan.
Elinide öperim, ama;
Kayýp olana var deyemem.
"Bir Cesarettir var olmak,
Hakký ile; Korkmadan,
Korku dahi neymiþ,
Görmeyi istediðim surette ? "
Yine de öptüm ellerini.
Tamam..Sustum..

Mustafa Ahmet Tunç CAKAR
"Ahmet' ten Ahmed' e " þiir kitabý ikinci þiiridir.
13/Þubat/2010 Cumartesi 00:53 Bir yerlerde..