"İnsanlık, bu sabahki kahvemi bile hak etmiyor." - Dorothy Parker"

yazı resim

Yorgunluğun deminde açıldı gözlerim,
Yalnızlık ve hüzünle dolu sepetim,
Gözlerinin içine baktım da eridim,
Sensizlik yaktı beni meleğim…

İçimin kıpırtısı yağmur mudur ne?
Bu saatte uluyan kurt vardır elbette,
Ama korkma ben ölürüm senin için,
Unutsam da yüzünü yine gelirim…

Sahi hatırlar mısın beni ve seni,
Yoksa acı bir hatıra mı bunların hepsi,
Lütüf mudur senin için bana gülmek,
Yoksa boşuna mıdır arkandan ölmek…

Ah,meleğim unutmadım ben seni,
Ama hangi yüzdür bilmem ki senin,
Yakar beni hala çaresiz aşkın,
Ölümüne sevmiştim ben seni…

Her şey bitti ve döküldü küller,
Geri alındı verilen tüm güller,
Artık başka hayaller var dünyamda,
Ama aşk yaşanırmış yalnız bir defa…

KİTAP İZLERİ

Esir Şehrin İnsanları

Kemal Tahir

Kemal Tahir’in İşgal İstanbul’unda Parçalanan Bir Ruhun Portresi Bir imparatorluk çökerken geride kalanların ruhunda açılan yaraları, bir ulusun en karanlık anlarında kendi kimliğini nasıl aradığını
İncelemeyi Oku

Yorumlar

Başa Dön