] ]11 nisan 2006 salı...
Yağmurlu bir Karadeniz sabahı...
Uykudan uyanılmış...yağmurun çatıya sinsice dokunuşu titretmişti içini bir süre...
Ardından eski sevgili cama tıklatmıştı narin ve incecik parmaklarını...
İrkilmişti sevda çeken yaralı yüreği...
'sevgili'... akla gelmişti,onunla uyanmıştı...
Düşünürdü,düşünürdü,çıkamazdı işin içinden...
Yağan yağmurmuydu? yoksa... 'yÂrin' gözü yaşlı, penceresinden bakışı mı?
Yağmura adanmış gözyaşları kalırdı herzaman odasının bir köşesinde...
Giderdi,en uzak köşesine,konuşurdu kendi kendine...
Yağmura kulaklarını tıkardı,onu hatırlatmasın,canım yanmasın diye...
Ateş ateş bakışlar atardı yağmura,rengi solsun,suları durulsun diye...
Yağmur bu...dinler mi onu...?
Yağmur bu... dur dediğinde durur mu?
Gözyaşı bu,akma deyince kurur mu?
Doğruldu köşesinden ağır ağır...yöneldi pencereye...
Perdeyi araladı korkarak...
Buğulu camı,işaret parmağı ile kanattı...
Birkez daha yıktı yağmuru...bir kez daha süzüldü gözyaşları...
Gizemini kaybettirdi ona...
Yoktu kimse camların ardında...
Yine herhangi bir Karadeniz sabahında...
Herhangi bir karayel hüznünde...
Alt üst oldu hayalleri ve umutları...
Yine yağmurlu bir sabah,sevgili renginde,acıya boyandı...
12 nisan 2006 çarşamba...
Güneş açtı,beklenen yine gelmedi...
Dişler sıkıldı...gövdeler sağa sola vuruldu...
Hüsran doldurdu yine küçük odaları,köşeleri...
Yine aktı Karadenize,bekleyenin dinmeyen yağmurları....