"Yazmak, aslında, 'Ben henüz ölmedim!' demenin en nazik ama en inatçı yoludur." – Ursula K. Le Guin (Kurgusal)"

Anıların Çığlığı

yazı resim

Yalnızdım rüyalarımda, baykuş kanatlarımda..
Karanlıktı içime doğan güneşin ışıkları,
Aydınlığı gerçeklikte parıldayanlardandı!
Yaşlı ağaçların içindeki tazeliktim benliğimde,
Soyut karamsarlığı benimsemiş bir tazelik..

Gözlerim açık olduğu zaman kapalıydı aslında
Açlıkla beraberliğimde, bedensel tepkilerimle!
Sızlanışın tiz sessizliği vardı kulaklarımda,
Unutulmazlığı bilmeyen bir ton saklıydı onda.
Uçuşlarım, özgürlüğüm karanlıkla, karanlıkta..

Ucuna dokunamayacağım kötülükler gizli,
Türlü şekillerle çevremde... Danslarıyla..
Nice yorgunluklarımda, ruhsal kaçışlarımda,
Tatsız renkler hırpalıyor tüylerimi aydınlıkta!
Dokululamaz olduklarını sandığım tüylerim..

İpler beliriyor farketmediğim zamanlarla;
Ayrılışın ince kokusu hissedilince, zamanlarda!
Korkunun eşliğinde gidiyor dostluk uzaklara..
Uçuşan kelebeklerin ölü renkleri eşliğinde,
Var olmadığını bildiği bir dünyada yaşamaya..

Şimdi uçuyorum uzaklarda, uzaklıklarla beraber,
Armağan olan, yaşanmaz, silik dünya altımda.
Acı çeken gözlerim mi? Açılırken birer birer..
Ruhumun yükşeliş vakti şafak karanlığında,
Cisimsiz, narin kokuda, parlak bir dokunuşla..

KİTAP İZLERİ

Kendi Işığına Yürü

M. Kemal Sayar

Karanlığın Ortasında Bir Işık: Kemal Sayar'dan Toplumsal Travmaya Edebî Bir İlk Yardım Türkiye'nin kolektif bilincinin pandemi, ekonomik krizler ve depremlerin derin yaralarıyla gölgelendiği bir çağda,
İncelemeyi Oku

Yorumlar

Başa Dön