Atlantis

Korkarak seni sevmek bakamamak gözlerine
Neyse bir nefes bir nefes daha almak lazım
Şimdi sen bu çektiğim nefes olsan seni bırakır mıydım?
Bilirim seni
Acımasın bana
Cellat acır mı hiç kurbanına ?
Ama olsun belki o zaman bakarsın korkularımı görmek için bana
Oysa benim en büyük korkum da sendin
Gözlerimden görsen kendini acır mıydın acaba?
O zaman da ceylan ürkerek su içer miydi hiç?
Bilirim aslında her şeyin alışkanlıktan öteye gidemediğini
Güzel bir ağaç gördü mü herkes dallara yapraklara bakar
Ben köklerinde görürüm güzelliği
Toprağın ne kadar sadık olduğunu bilirim
Aşık Veyselli hatırlarım güzelliğin on para etmez bendeki bu aşk olmasa
Deyişini
Güzellik mi aşkı yaratır
Yoksa aşk mı güzelliği
Boş ver ben seninle bu derin düşüncelere inemem
Yarı yolda bırakıp gidersin sonra
Atlantis gibi yok olup giderim
Ve yalanlar uydurulur hakkımızda Atlantis gibi
Gerçekler benimle
En güzel yalanlar sana kalır
Bir masalın girişi gibi akar yalanlar durduramaz kimse benden başka ]