"Yine mi yılbaşı? Dünya dönebiliyorsa, biz de döneriz elbet. Ama lütfen, bu sefer kar küresi almayın." – Dorothy Parker"

Ayrı Ayrı Akıyordu Hayat Birbirimizden...

Büyülü düşlerden ayrılıken, / Böyle değildik. / Elbet yollar birleşirdi gün gelir / Masalıyla avunurken, / Biliyordum, / Dönmiyeceğini... / Bilmiyordun, / İnanıyordun sen, / Döneceğine,arayacağına...

yazı resim

Büyülü düşlerden ayrılıken,
Böyle değildik.
Elbet yollar birleşirdi gün gelir
Masalıyla avunurken,
Biliyordum,
Dönmiyeceğini...
Bilmiyordun,
İnanıyordun sen,
Döneceğine,arayacağına...
Oysa umursamadıkça,
Çabalamadıkça,
Kaybediliyordu,
Yürek gözüne yazılanlar...
Yaramı açmış,
Filozofça sözcükler türetiyordum durmadan.
Kimi gün bulut oluyordum,
Olur olmaz şeye yağmur olup,
Bir yer bulmaya çalışıyordum.
Yaramı kapatıp,kapatmamaya kararsız.
Durmadan üzerindeki kabuğu söküp atıyordum.
Ve yaranın büyümesini izliyordum.
Çünkü ben büyütüyordum onu.
Unutmamak için direniyordum,
Direndikçe yeniliyordum.
Yenildikçe sevgim başkalaşıyordu.
Artık arınmış değildi.
Aldanmacalıydı.
Artık adımları sağlamdı,cesur değil,
Artık sevmekten kaçıyordu
Bilmeden...
Değişiyordum
Değişiyordun elbet,
Bunca önemliyken,
Ayrı ayrı akıyordu hayat birbirimizden...

KİTAP İZLERİ

Eşekli Kütüphaneci

Fakir Baykurt

Fakir Baykurt’un Vasiyeti: Kapadokya’da Bir Umut Destanı Bir yazarın son eseri, genellikle edebi bir vasiyetname niteliği taşır; kelimelerin ardında bir ömrün birikimi, son bir mesaj
İncelemeyi Oku

Yorumlar

Başa Dön