Başımı eğdim karanlığa
Söndü yıldızlar
Ağlamaklı gözlerim
Gece çöktü derdime
Yarına kaldı aşk…
Dermansız kuşlar havalandı
Devasız cevaplarıyla
Sevdalı gamzelerim bulutlara takıldı
İzmir bu kadar dar mıydı…
Kimse anlamıyor düşlerimi…
Yüreğinde bir sevda hevesi
Sen de çek git derdine yar
Olmazları yanına al.
Çek git gücün varsa
Dokunma…
Sarıl bana…
Kendime iyi bakarım korkma
Saklımdasın yokluğunda
Her gün ölüm gecelerim
Sakın dönme
Koş bana…
Yakala gözlerimi bir tenhada
Dile getir gönlümdeki ateşi
Nefessiz bırak dudaklarımı
Kara toprak gibi sar
Yar…
Ah yar…
Öğren kentimin yoksunluğunu
Senden yana kadersiz
Kimsesiz bir İzmir bıraktım avuçlarına
Bu yokluk, bu yoksunluk
Bu yoksulluk
Hep senden yana…
Kimse anlamıyor yar
Bari sen anla…
11/01/2007
Ayşegül TEZCAN
