Çiğli Ovasına
Günün ilk ışıkları vurduğunda
Aydınlanırım sanma
Isınacağını da
Kuzdasın
Buz tutuyor
Sürekli soğuyor bedenin
İnanmıyorsan
Bir bak istersen
İşte
Çiğli Ovası
Boydan boya
Organize Sanayi Çarşısı
Her sabah
Bir başka umutla
Buraya koşuyor insanlar
İşine
Hevesle başlıyorlar
Fakat
Her gün
Bir önceki gibi
Geçen zamanla
Umutlar da erimeye başlıyor
Akşamları
Aynı hayal kırıklığıyla
Dönüyor herkes evine
Sonra da
Kendi kendine
Ah ediyor
Bu ülke
Benim üretebildiklerime
Kırk milyar dolardan fazla
Dışarıya para vermese
Bu para
Kendi ülkemi ısıtsa
Atölyeler fabrikalar
Buralarda çalışan çalışmayan
Kim varsa
Memleketimin toprağına
Bu sıcak para bir yansısa
Bir yansıyabilse
Çiğli ovasında
Her sabah düşen bu güneşte
Üşümezdi insanlar
Yoksa
İşin olmuş
İşyerin olmuş
İşte görüyorsun
Neye yarıyor
Böyle bir
Kıskacın içinde
İşbirlikçiliğin dışında
Yaşayamaz kimse
Yaşayamıyor da
Çiğli Ovasına
Düşen günün ışığı
Isıtamıyorsa kimseyi
Kendi ülkende
Kendi imkânlarını
Başkaları kullanıyorsa
Daha ısınmayacak da
O zaman
Suçu kendinde aramalısın
Seni
Yönetenlerde
Cumhuriyet
Kurulmuş kurulmasına da
Seksen küsur yıldan buyana
Büyük kentlerinin bile
Yüzde yetmişinden fazlası
Gecekonduysa hala
Eğitimden sağlığa
Yargıdan yasamaya
Yaşamın her alanında
Bu gecekondu anlayışından
Kurtulamıyorsun baksana
Din uğruna
Arap dan
Daha Arap olanlarla
Batılaşmayı
Tanzimattan bu yana
Başkasına yamanma sananları
Durduramıyorsan hala
O zaman
Önce kendini yargılamalısın
Kimsin nesin
Neyin var ki senin
Sen
Bir şey olamıyorsan
Başkası seni neylesin
Cemalettin Atagan: 28 Ekim 06 / Çarşı
