Uzun sensizlik gecelerinde,
uzak diyarlardan
gelen ve en ağır
fırtınayı
evcilleştiren
bir ses, senin sesin,
geleceğe
tutturduğum köprüler,
hem umut
hem özlem
taşıyor sırtında,
karşımda sen
kocaman bir dağ
kadar ki ben
ona Ağrı 5137 m
diyorum
yani "en'lerin" "eni"
yani sen.
Belli belirsiz çalan
ve sırada beklenen
koğuş telefonlarında
sesin bir serçe
ötüşü kadar temiz,
paylaştırılmış yalnızlıklar
ile
bölünemeyen sevdaların
kararsızlıklarını boğuyor,
o iç bunaltıcı saatlerde,
soğuk ve sakin gecelerin
en doğusunda,
sevdanın yük olmayışı
geliyor aklıma
ve elim
bir tutam tütüne
uzanıyor
sarıyorum
sarmalıyorum
ince
kağıdına,
yakıyorum
ve
sarma tütünüm
çabuk bitiyor
hasret ile efkar
karşısında,
ansızın
kahkahaların
yankılanıyor kulaklarımda,
uyanıyorum yeniden,
sen yerine
seni düşünme
görevini verdiğim
günler geliyor önüme,
her gelen gün
bir çiçek ismi
taşıyor,
her çiçek seni
yeniden
açıyor bana...
10.09.2004- Iğdır/Aralık
