"Bir yazarın yazmadığı tek şey, kendi cenaze ilanıdır. Onu da başkaları halleder, merak etmeyin." – Mark Twain"

yazı resim

]
Sadece görsem seni,
Görünmesem gözüne,
Burnunun dibine kadar gelsem,
Solusam soluğunu
Ve koklasam nefesini,
Sen beni görmesen.

Diyaframının hareketlerini izlesem parmaklarımla,
Göğsünün inip kalkışını...
Ve duysam sesinin yükselip alçalışını.
Sen beni fark etmesen.

Saçlarının dokusunu hisetsem ellerimde.
Sakalının hafif izini, yüzünde.
Sense, yüzünde gezen elimi,
Ve sana gülen sesimi,
Hiç bilmesen.

Vücudunu bilsem senin.
Çıkan bir sivilceni ilk ben keşfetsem.
Daha sen hiç bilmeden.

İçtiğin çayı ilk ben koklasam,
Ben yudumlasam.
Sen...
Sonra yine ben...
Sen çaya doymayıp bir bardak daha istesen.
Benden hiç şüphelenmesen.

Ara sıra dokunsam kirpiklerine
Sen gözlerini kapasan.
Gözkapaklarına dokunsam.
Sen gıdıklansan.
Bilmesen bu his niye.

Bazen burnuna bir tüy soksam.
Sen hapşırsan
Ben gülsem.
Sen hiç bana kızmasan...

KİTAP İZLERİ

Ayaşlı ile Kiracıları

Memduh Şevket Esendal

Ankara'da Bir Apartman Dairesi: Cumhuriyet'in Mikrokozmosu Memduh Şevket Esendal'ın ilk olarak 1934'te yayımlanan ve adeta bir edebi zaman kapsülü niteliği taşıyan romanı Ayaşlı ile Kiracıları,
İncelemeyi Oku

Yorumlar

Başa Dön